Geen brood meer tot je 18e

Ik weet het nog van mijn werk in de kinderopvang. Vanaf 6 maanden mochten de baby's een lekker fruithapje eten. Ik ben er met Pooks eerder mee begonnen. Dit omdat zij 'flesmoe' was en weigerde om uit haar flesje te drinken. Dus maar een fruithapje geprobeerd. En dit was meteen een hit! Mevrouw is dol op fruithapjes en wordt hier letterlijk wild van. Vooral hapjes met banaan vind ze erg lekker. Daar waar ze toen af en toe nog moeite had met het eten van de hapjes is zij nu volleerd en wilt het alleen nog maar zelf doen. En als zij dit niet mag gooit zij zich dramatisch achterover of laat zich onderuitzakken. Ondertussen kijkt ze je nog wel even aan of je het allemaal wel ziet. Alsof je niet in de gaten hebt dat je potje onderuit wordt gestopt en je lepel in de lucht vliegt. Dit lukt haar echter niet als ze in de kinderstoel zit, lekker strak in de riempjes. Maar dan slaat ze hard op het tafelblad en probeert bij elke hap de lepel uit je hand te rammen.

Na een maand vond ik dat we ook wel brood konden gaan proberen. Dit is immers de volgende stap. Dus samen gingen wij naar de supermarkt en kozen voor een lekker gezond bruin brood. Thuis gaf ik haar een lekker korstje waarop ze mocht sabbelen. Dit mocht. Dit deed ze niet. Dus toen heb ik haar maar een stukje brood in haar mond gegeven. Ze keek me even heel raar aan en slikte zo, in 1 keer het stukje brood weg. Tenminste daar ging ze voor, dit lukte dus niet. Zij verslikte zich gigantisch en mama ging bijna dood. Ik wist niet hoe snel ik haar uit het stoeltje moest halen. "Dit doen we dus niet meer hè Pooks!"

Een maand later besloot ik om het toch nog een keer te proberen. Nu zal ze vast snappen dat ze gewoon moet sabbelen en dan slikken. Niets was minder waar en mama ging net even ietsje meer dood dan de vorige keer. "Nou Jaé-Lynn (hele naam, dan weet je dat het menens is), echt niet meer hè. Dan maar weer als je 18 bent ofzo en ik zeker weet dat je weet hoe je moet kauwen en slikken".

Weer een maand later gingen we lunchen, met tante Daph. Mevrouw wou alles en mocht niets. Maar omdat ik nou ook weer niet zo'n rot moeder ben, mocht ze van mij een stukje koek.  Yumyum. Zou je denken. Toch? Maar nee, je raadt het al.. maar dit keer gevolgd door een overstroming van overgeef. Wat maar bleef komen. Over de tafel. In het restaurant. Juist. Eet smakelijk!

Ik was eruit. Ik had bedacht dat Jaé totdat ik mijn laatste adem uit zou blazen niets meer zou krijgen waarin zij zich kon verslikken. Hier heb je appelmoes, hoe bedoel je een appel? En nou wegwezen! Maar nee, ik snap dat dat niet alleen kan. Soms moet je ook een beetje afwisselen met vla en soep. Nee, alle gekheid in een soepie, ik weet dat het wennen is. 

Nu met 7 en een halve maand waren we weer lunchen. En weer wou mevrouw alles en mocht ze niets. En als de echte dare devil die ik ben, gaf ik haar een korstje. Gezien ze nu op letterlijk alles sabbelt.. zou dit ook wel goed moeten gaat toch? En ja hoor, op een kleine mini verslikking na ging het super! Mama trots op Jaé-Lynn en Jaé op mama, omdat zij niet meteen de ambulance heeft gebeld bij het verslikken.

Het begin is er. Dus morgen gaan wij weer samen naar de supermarkt, een broodje kiezen. Ik ben benieuwd..