first birthday

Nu dat jaivey bijna 1 word merk ik dat het afgelopen jaar zo ontzettend snel voorbij gegaan is maar ben ik ook heel erg aan het terug kijken op afgelopen jaar.

En jeetje wat gaat de tijd hard,

Een jaar geleden zaten we vol spanning te wachten op zijn komst en konden we niet wachten om hem te ontmoeten en knuffelen en nu word hij over een goede week alweer 1.

Dit was een heel jaar, bewogen maar toch fantastisch jaar.

Zo afhankelijk als je was, zo onafhankelijk ben je nu (soms dan, het liefste ben je de hele dag bij mama). Je hebt leren eten, kruipen, brabbelen, zitten, staan en begint met je eerste stapjes. Ook word je echt je eigen persoonlijkheid, je laat merken wat je wilt en vooral wat je niet wilt.

De zoveelste mijlpaal, maar toch vind iets in mij het niet leuk dat zijn verjaardag nu zo dichtbij komt. Mijn kleine ventje is geen baby meer, hij word echt groot. Stiekem verlang ik nog wel even terug naar de tijd dat je nog echt klein was, ruiken aan je haartjes en de hele dag naar je kijken. 

Iedereen zei al tegen me tijdens de zwangerschap, geniet zoveel je kunt want het gaat zo hard, maar de clichés zijn zo waar! Kon ik de tijd nog maar even terug draaien en nog even extra hard van je genieten, al doe ik dat elke dag een beetje meer.

Hoewel zijn verjaardag er heel anders uit gaat zien als dat we hadden gehoopt, proberen we er met toch een leuk feestje van te maken. 

Hoe hebben jullie dit aangepakt in deze coronatijd?