Er was eens een draakje..

Ik heb lang over nagedacht wat ik hier zal schrijven? Hoe zal ik de blog noemen? Wil iemand het lezen? Wil iemand weten over baby's die dood geboren zijn? Maar dat is mijn verhaal, het is de realiteit, mijn kleinzoon is doodgeboren! Okay, zal je kunnen denken, wat kan je vertellen over een baby die niet geleefd heeft? Dat was waarschijnlijk ook een vraag van mij geweest, als ik dit niet van heel dichtbij meegemaakt had. Als je het verhaal niet meer wil lezen, dan moet je nu afhaken. Het is een triest verhaal, een verhaal over intens verdriet, maar ook een verhaal over liefde, over kracht en ook over hoop.

Mijn dochter had een goede zwangerschap, iets anders dan haar eerste zwangerschap, maar met een kindje van twee thuis heb je het toch nog altijd drukker. De baby ontwikkelde goed, volgens alle regels, ging op tijd indalen, sterke hartslag, gewoon perfect. In de weken voor zijn uitgerekende datum, heb ik mijn dochter geholpen met de babyspullen schoonmaken, kleren uitzoeken en wassen, en helpen met het zorg voor mijn kleindochter. Mijn dochter is op een vrijdagmorgen met haar man naar de verloskundige geweest omdat zij de hele nacht weeën had, maar helaas waren ze niet sterk genoeg. De maandag erna had zij een afspraak met haar verloskundige en alles was goed, moeder gezond en blij, baby bewoog goed en had een sterke hartslag... 39 weken al, dus hij kon ieder moment geboren worden. De harde buiken hielden aan... zoals dat gaat. Woensdag 5 september had zij veel last van haar buik en ging vaak liggen, de laatste loodjes, dacht zij. 's Avonds bedacht zij dat zij de baby lang niet had voelen bewegen, normaal tijdens het eten ging hij schoppen en als haar dochter thuis kwam van de crèche schopte hij ook. Zij was bezorgd en ging liggen op bed en probeerde hem wakker te schudden. Niets!! Dus zij belde met het verloskundige en zij mocht meteen komen. Gelukkig is haar man meegegaan en heeft een vriendin op hun dochter gepast. En toen...... toen konden ze de harstslag van de baby niet vinden, ook niet op de echo.. hij leefde niet meer!!! :-(  .... 39 dagen en 2 dagen oud was en is onze Draakje.

Dit is maar een begin van het verhaal. Wat heb ik nu te vertellen denk je? Zijn geboorte, zijn familie die hem kwam bewonderen, de week voor zijn begrafenis, zijn begrafenis, onze afscheid van hem, zijn grafje. Er is zoveel, als je het nog wil lezen, zoveel. Jordan heeft alleen geleefd in de buik van zijn moeder, maar hij heeft veel in beweging gebracht.  Om Jordan te eren en om te delen met anderen heb ik een website gemaakt met informatie, blogs, steungroepen, gedichten en liedjes... www.erwaseens.org

Tot de volgende keer

Supernana