En hoe nu verder?

Het bericht van de genetisch arts kwam eigenlijk totaal onverwacht en sloeg in als een bom. Er is weer niets gevonden. Er is, wederom, geen genetisch defect/verandering of mutatie gevonden.

Maar, er is wél zeker een genetische oorzaak. Omdat ze niets hebben kunnen vinden, betekent dat voor ons dat er geen embryo selectie kan plaatsvinden, geen prenatale onderzoeken om vroeg in de zwangerschap te onderzoeken of de baby ok is of niet. En we dus af moeten wachten tot de 20w echo om eea te bekijken.

Zij gaan ervan uit, dat wij beide drager zijn van iets dat in combinatie deze afwijkingen veroorzaakt, is er 25% kans op herhaling. 

25% kans dat een kindje van ons dus allerlei heftige dingen mankeert. Het ene erger dan het andere. En dat % is dus wel echt retehoog.

Er staat ons wel een heel zware beslissing te wachten. We hebben beide een heel grote wens, ook al hebben we onze geweldige Synne. Die wens is niet verminderd, anders of weg. Die gaat ook niet weg. Nooit.

Hoe moet je hier nou een keuze in maken? Nooit een broertje of zusje. Nooit ons gezin ‘compleet’. Ik weet het niet. Ratio en gevoel liggen hier mijlenver uit elkaar en ik weet echt niet hoe ik die beide bij elkaar kan krijgen.