Snap
  • Baby

Eerste week als brace butt

​Jaé zit nu een weekje in haar spreidbroekje. Vele van jullie zullen wel weten hoe deze eruit ziet.

Nu ik er een beetje om kan lachen, kan ik haar ook weer een leuke nickname geven.

Ik hoop dat ze later uberhaupt nog weet hoe ze heet, met al die (troetel) naampjes die aan haar gegeven worden. Nu haar haar begint te groeien, en ze mini krulletjes krijgt, is mini-fro favoriet. Naast cookie-beer. Wat weer afgeleid is van Pookie-beer. Nu zij haar spreidbroekje heeft, kunnen we daar brace(y) butt aan toevoegen. Je moet het toch gewoon zo leuk en normaal mogelijk maken allemaal.

De eerste dag (woensdag) leek het erg goed te gaan. Mijn kleine flirt koningin vond het maar al te leuk haar broekje te laten afmeten. Ze was alleen maar aan het lachen en doen met de jongeman die haar aan het helpen was. Of het een Mc.Dreamy was? Nee.. niet echt.. Maar hey.. Get your flirt on. Waarom niet?!

Ook op de terugweg geen kik. Ze vond het allemaal wel prima. Ook thuis ging het prima. We lieten het broekje aan papa zien. En samen gingen ze het broekje grondig onderzoeken. Zelfs het slapen ging goed. Dit had ik absoluut niet verwacht. Er was gezegd dat we het moesten opbouwen, maar zou het goed gaan mocht je hem al langer om laten. Dus dit deden we ook.

Donderdag merkte we al dat ze het iets minder leuk begon te vinden. Ze kon (nu) niet zoveel meer. Als je haar op haar buik neerlegde bleef ze als een aangestrande walvis liggen. Geen movement, niks. Op haar rug was dit nog veel erger. Dan deed ze haar armpjes omhoog erbij alsof ze wou zeggen “just shoot me now, I’m so over this!” Onze kleine dramaqueen.

Vrijdag was voor haar de druppel. Nu wist ze dat dit geen grapje of een dingetje voor even was. En werd ze veel bood en geïrriteerd. Ze wou niet slapen, niet eten, niet niks. Daarbij werd ze ook nog eens ziek. Dus was het dubbelop feest.

Zo hebben we het hele weekend gekloot met ziek zijn, niet eten, niet slapen (ook papa en mama niet), boos zijn, veel huilen en gewoon veel bleh bleh BLEHHH!

Zondag had zij een klein ‘gelukje’, ze had zoveel diarree dat alles onder zat. Dat was iets minder geluk voor papa (hij was de gelukkige dit keer). Maar ook het spreidbroekje zat onder. Dus die moest af en gewassen worden. En daarna natuurlijk drogen. Als een vis in het water, een paard in de wei en een varken in de modder was zij aan het spelen, draaien, kruipen en doen. Al was ik blij mijn baby weer zo te zien, brak dit tegelijkertijd mijn hart. Ze voelt zich steeds gevangen in haar eigen lichaampje en kan zich niet zo vrij bewegen als dat zij dit voorheen deed. En haar dan zo blij te zien als ze hem niet omheeft.. wil je het broekje ook bijna niet meer om doen. Maaaar ik ben (best) een slimme mama, dus het broekje gaat gewoon weer om. En ik weet heuuuuus wel dat het gewoon wennen is, en zij strak ook met broekje gewoon weer haar ding kan doen.

Maar het is niet heel makkelijk deze eerste periode!

De rest van de dagen verliepen eigenlijk hetzelfde, dus we boeken (nog) niet zozeer vooruitgang, maar we gaan ook niet backwards. We gaan gewoon op dit slakkengangetje verder en proberen het zo comfortabel mogelijk voor haar te maken. Naast dat we haar toch aan haar ‘lot overlaten’ op de grond. En mama maar voordoen hoe het moet, al dat gekruip en gedoe. Sja.. iets over leed delen enzo..

Ik ben benieuwd hoe het de komende week zal gaan! Maar met deze pittige dame gaat het zeker weten goed komen! En met bracey butt ook!

8 jaar geleden

Kinderen wennen gelukkig heel snel aan dingen, Hier zal ze haar vaardigheden ook wel mee ontdekken. Maar het is voor ouders rot om aan te zien he ?

8 jaar geleden

Ik heb zo'n flauw vermoeden dat die slimmerd snel zelf een manier weet te vinden om toch haar ding te kunnen doen. En die boosheid? Ik zou ook laaiend worden als ze mij zo'n ding aan zouden doen. Sterkte

8 jaar geleden

Ik hoop dat het een kwestie van wennen is. Lijkt me zo naar om je kind zo hulpeloos te zien....

8 jaar geleden

Ik ben gewoon een trotse mama en oma. Mijn 2 sterke meiden . Mijn 1e poepluier verschonen met spreidbroek was een hele ervaring want ja....aan dr beentjes/voetjes omhoog houden mag niet meer. Ja uhm Hoe gaan we dan eens ff handig doen, terwijl je intussen fijn word uitgelachen Door je schattige kleindochter. Maar we hebben t samen gefixeerd :)