Een helse strijd

Ik ben een mama van ondertussen 3 schatten van kinderen 3 jaar geleden werden we voor de 2 de keer ouders van een prachtig zoontje . 

Ik begin even bij het begin . We waren vrijwel snel terug zwanger van de 2de en alles leek vlot te verlopen tot ik op 25 weken al weeën kreeg ik moest weeën remmers nemen en plat blijven liggen , dit hielp goed en heb het zo nog kunnen volhouden tot 40 weken . Daar was de dag dan dat het allemaal zou gebeuren alles gebeurde zo snel dat ik me nog weinig herinner , het enige wat ik echt onthouden heb is dat mijn partner me ongerust aankeek en voor ik goed en wel kon vragen wat er was waren ze al met ons zoontje weg . Hij was snel terug oké en hij mocht bij me op de kamer de kinderarts zei dat hij helemaal in orde was dat hij het gewoon even moeilijk had door dat hij de navelstreng om zijn nekje had . Eenmaal thuis begonnen we rare dingen op te merken hij snurkte bij het drinken kreeg blauwe lippen omdat hij niet genoeg zuurstof had . Hij ademde zwaar en onregelmatig we gingen met hem op controle de kinderarts stelde voor om hem aan een monitor te leggen zodat ze eens konden kijken . Na een halve dag monitor kwam de dokter binnen en zei er is niks aan de hand ja mag naar huis . Dit terwijl er zeker wel iets aan de hand was ze stuurde ons naar huis met maar een zuurstof gehalte van 70 % . Zo hebben ze ons zeker 3 keer naar huis gestuurd . We zijn er uiteindelijk mee naar een universiteit ziekenhuis gegaan daar zagen ze direct hoe hij eraan toe was hij kreeg een monitor mee voor thuis en onderzoeken werden ingepland . Een weekje later moesten we terug gaan voor een onderzoek aan de keel , en eindelijk we kregen te horen wat hij had zijn linkse stroppenklep werkte niet meer waardoor hij nog maar een speldenkopje groot had voor te ademen . Een operatie werd ingepland voor 2 weken later hij moest wel aan de monitor blijven . Eenmaal thuis krijgt hij een hart stilstand en heb ik hem zelf moeten reanimeren hij werd overgebracht naar het ziekenhuis daar stabiliseerde ze hem zodat hij met de ambulance naar het UZ kon . Daar werd hij onmiddellijk opgenomen en kreeg hij extra zuurstof dit leek te helpen en na 3 dagen mocht hij naar huis wel nog met de monitor en met extra zuurstof tot aan de operatie . Maar jammer genoeg werkte dit maar even en gingen er meer en meer alarmen af en steeds duurde het langer voor we hem er terug bovenop hadden . We belde om 22 uur naar zijn specialist en we mochten onmiddellijk komen eenmaal daar werd hij opgenomen want ondanks de extra zuurstof had hij maar een gehalte van 65 % in het ziekenhuis heeft hij nog eens een hart stilstand gehad ze hebben hem daarna 24 uur in slaap gebracht de operatie werd uitgesteld tot hij terug stabiel was . De weken gingen voorbij en elke week ging hij steeds meer achteruit zo erg zelfs dat we moesten gaan nadenken over de zorg of we dit hem wel wilden aandoen . Maar we besloten voor te blijven knokken voor hem hij is zo een vechter we wisten zeker dat er nog hoop was . Toen hij 4 maand was besloot de dokter een groot risico te nemen en hem toch te operen ondanks zijn toestand . We stemde toe maar kende op het risico ervan het kon zijn dat hij niet meer wakker zou worden. Na 4 langen uren kwam de dokter ons meedelen dat de operatie geslaagd was we waren zo blijven ons kleine jongen heeft het overleefd . Hij heeft nog een week op IC gelegen en daarna nog een week op een gewonen kamer . Maar we zijn de dokters in het UZ zo dankbaar voor alle hulp en steun . Voor alle mama’s volg je moeder instinct want ik werd eerst afgewimpeld met dat er niks aan de hand zou zijn 

Deze foto is van hoe onze grote jongen nu is