Een hel die niet ophield l

Een hel die niet op hielt...

Na helaas een miskraam te hebben gehad, waren wij de maand erna meteen weer zwanger. Onzeker vertelde ik het mijn vriend. Omdat ik de maand ervoor een miskraam had mocht ik al snel naar de verloskundige voor een echo, erg vroeg. Maar het nam wat onzekerheid weg. Want er zwom iets. Nog geen hartslag. Maar dat was logisch. bij de controle na de miskraam was duidelijk mijn baarmoeder leeg. Maar nu zagen we toch echt iets. Onzekerheid werd vervangen door blijheid!! Onze dreumes van 16 maanden wordt grote broer!! Wij mogen weer genieten van een prachtige tijd.

Nog geen week later.. bevestiging dat mijn baby groeide kreeg ik wel. Ik werd ziek. Misselijk, overgeven moe. Hoort erbij. Best heftig. Want bij de zwangerschap van djaylen was ik soms misselijk. Maar dit was heftig. Elke zwangerschap is anders dacht ik. Maar al snel dacht ik daar ook anders over. Ik stond smorgens op en haalde Mijn dreumes kokhalzend uit zijn bed. Rende naar beneden. (jaa met een dreumes de trap af rennen). Zodat k hem heel snel in de box kon zetten. En ik als de sodemieter mijn klaar gezette emmer nog maar net kon halen. Er kwam niet veel uit. Slijm en schuim. Meer niet. Maar ik kotste alsof mijn darmen ermee uitkwamen. Al snel deed mijn hele lichaam pijn door het spugen. Ik was zo misselijk, ik kon niks drinken. Eten? NIET OVER TE PRATEN. Maar ook drinken. Helaas. Elke druppel wat er in ging. Kwam er onmiddelijk weer uit. Ondertussen liep djaylen ook nog rond. En met bloed zweet en tranen kreeg k een boterham gesmeerd voor hem. Zodra hij op de bank zat met zijn boterham drinken schone luier en de tv aan. Zakte ik in elkaar kruipend weer naar mijn emmer. Mijn beste vriend... nee ik overdrijf echt niet.

Ik was 8 weken zwanger en had al een afspraak staan voor de maandag. Maar zaterdag ochtend. Johan was werken. En zoals elke ochtend was het weer raak en kreeg ik amper djaylen verzorgd. Schuim en slijm kwam er zelfs niet meer uit. Het hielt niet op!! Maar k was slap. Voelde me snel weg vallen. En trilde waar k stond. Dit moest stoppen NU!! Na telefoon met de verloskundige mocht ik langs komen.

Met mijn laatste energie bracht ik Djaylen naar de oppas. En reed ik naar het Moeder en kind centrum. Gelukkig mocht ik gelijk binnen komen. En vroeg ze me om te proberen urine op te vangen. Dit lukte. Na een simpele test bleek ik te veel ketonen in me urine te hebben. Dit betekende dat ik was uitgedroogd. Ik werd meteen naar boven gestuurd en opgenomen...

Snel volgd er meer...