Snap
  • Baby
  • ziekenhuis
  • moederschap
  • ziekte
  • newborn
  • rs

Een hart vol zorgen deel 1

Je kind in het ziekenhuis

Op 10 november 2018 werden wij trotse ouders van onze dochter Ruby. Een gezond meisje, alles leek perfect. Binnen een paar uurtjes waren wij thuis met ons dochtertje en konden wij gaan genieten van alles wat er komt kijken bij het krijgen van een kindje.

Ruby leek altijd wat onrustig. Destijds kon ik de vinger niet op de zere plek leggen. Al snel denk je, het zullen wel krampjes zijn, ze zal wel hongerig zijn, ze zal wellicht wel snel huilen...Allemaal aannames die ik niet heb kunnen verifiëren. We speelden met voeding, we droegen haar veel, we probeerden ritme en structuur aan te brengen maar niks hielp. 

Nog in mijn verlof werd Ruby ziek. Je zou kunnen denken aan een fikse verkoudheid. Ze was koortsig, ze dronk niet heel veel, ze was enorm verkouden en begon langzaam wat moeizamer te ademen. Toen ik haar op een nacht uit haar bedje haalde zag ik haar happen naar lucht, ze neusvleugelde en trok enorm met haar keel en op haar borstkas naar binnen. Ik twijfelde geen seconde en belde het ziekenhuis. Bij de huisartsenpost hebben ze maar kort gekeken, dat bleek al voldoende om haar direct op te laten nemen. 

Eenmaal opgenomen ging ze langzaam achteruit. Waar we eerst dachten dat ze het nog wel trok zonder hulpmiddelen, lag ze er een paar dagen later heel anders bij. Ze stopte met drinken. Na een poosje aanzien besloten de artsen haar een sonde toe te dienen. Ik kan je vertellen, mijn moederhart kan veel hebben, ik heb een dikke huid en kan wel tegen een stootje, maar dit verdroeg het hart niet. Met alles wat ze in haar kleine donder had stribbelde ze tegen. Al snel werd er besloten haar aan het zuurstof te leggen. Dat kleine hummeltje. Ik weet nog dat ik mij afvroeg of zowel de sonde als het zuurstofbrilletje wel allemaal in dat kleine neusje kon passen.

Ze sukkelde een beetje door. Dag in, dag uit. Tot ineens, ze enorm achteruit ging. Haar ademhaling werd steeds zwakker. Op het moment dat mijn vriend haar net even vast hield stopte ze met ademhalen. Een team van verpleegkundigen, kinderarts en assistentes kwam direct aanrennen. Ruby werd uit zijn handen getrokken. Met een noodmasker en veel aandacht kregen ze haar weer boven water. Ze ademde weer. Wat was dat kleine lijfje ziek. Inmiddels werd er overlegd om haar over te plaatsen naar de kinder IC in Nijmegen. Op dat moment brak ik echt. Wat kun je dan anders dan even flink huilen, jezelf bij elkaar rapen en er weer staan. Naast dat bed, met dat kleine meisje. Haar lijf vol draadjes, slangetjes, pleisters....Een intens wit snoetje. Je pasgeboren kindje. Vreselijk.

Het leed dat RS-virus heet werd benoemd. Wij weken geen seconde van haar zijde. Gelukkig mocht ze in het ziekenhuis in onze stad blijven. Je zag haar elke dag strijden. Wat een dapper, sterk meisje.

Na iets meer als een week, mocht ze mee naar huis. Ik vond het zo eng. Elke keer checken of ze wel ademt, want thuis heb ik geen apparatuur die afgaat als haar waardes zakken. Ze knapte heel langzaam op maar was enorm vatbaar voor ziektes. Zelfs zo erg dat als onze oudste dochter uit het kinderdagverblijf kwam, ze eerst moest douchen en omkleden voor ze bij ons kwam. We mochten geen visite ontvangen.

Heel langzaam krabbelde ze op. Helaas bleef haar adem een hekelpunt. We bleven voorzichtig optimistisch, toen niet wetende dat het al snel weer helemaal mis zou gaan...

4 jaar geleden

Oooh wat vreselijk. Je hart breekt indd keer op keer bij alle handelingen en je moet blijven staan voor je kind. Enerzijds komen er oerkrachten vrij en anderzijds zie je een zwarte afgrond waarvan je niet wist dat het bestond. Heel veel.sterkte gewenst ook bij de verwerking van die loodzware tijd...

4 jaar geleden

Heftig om mee te maken en zelf ook meegemaakt rs virus en bronchiolitis, twee keer opgenomen geweest, aan de beademing met sonde verschrikkelijk en niet wetende dat hij ook allergisch reageerde op de voeding en te kampen had met reflux. 2 maanden in het ziekenhuis en nu gelukkig de betere kant op, nu 2 weken thuis en is nu 3 maanden oud.