De zes maanden rollercoaster

Wat gaat de tijd snel voorbij, onze meiden zijn alweer bijna een half jaar bij ons. In een half jaar tijd is er zo onwijs veel gebeurd en heb ik veel geleerd. Geleerd over het moeder zijn, wat wel en niet kan met een baby en vooral geleerd rustig te zijn (of misschien beter: blijven).

Van ieniemienie-baby’tjes vind ik de drie meiden nu al echte mini-mensjes. Stiekem ben ik dus toch die moeder die daar een kleeeeein beetje emotioneel van word. Het is gewoon zo snel gegaan, alle drie rollen ze al over de grond. Zes maanden terug lagen ze nog in dekentjes gewikkeld in hun ziekenhuisbedje, pasgeboren.

Wij hebben echt veel geluk gehad, onze drieling-meiden kwamen helemaal gezond ter wereld. De meiden hoefden niet in de couveuse, alleen kleine Jackie moest een uurtje onder de lamp. Gek genoeg dachten wij dat wij na de bevalling lang in het ziekenhuis zouden zijn, maar we mochten na vier dagen alweer naar huis. Nou heb ik het natuurlijk bizar lang volgehouden, bijna 36 weken! Klik hier voor mijn bevallingsverhaal. Het had allemaal zo anders kunnen lopen maar gelukkig verliep alles helemaal fijn met de meiden, eenmaal thuis begon onze rollercoaster. Eten, slapen, verschonen en door keer drie! Het nieuwe leven was in het begin allemaal wel even wennen, allemaal ons plekje en draai in het huis vinden. Ik heb wat tranen gelaten.

Deze week zijn we gewoon alweer zes maanden verder en begint er weer een nieuwe fase, ETEN! Ik vind het zo leuk dat de meiden straks weer wat meer mogen eten, leuk om weer nieuwe dingen uit te proberen met ze. Tot nu toe eten ze alles wat ze voorgeschoteld krijgen, soms met een heerlijke gekke bek maar de hapjes vinden ze heerlijk. Tot nu toe kregen ze hun hapje voor de tv in de wipper. Oeps, tv.. ik weet het. Deze week gaan we ons best doen om alle eetstoelen in elkaar te zetten en er een bewust tafelmomentje van te maken. Aan tafel met het hele gezin lijkt me echt leuk, ook daar word ik dus emotioneel van.. haha! Die hormonen zijn nu toch wel eens dat lijf uit? Misschien ben ik gewoon een ander mens geworden in het afgelopen half jaar, ik weet het niet maar soms denk ik echt ‘Doe eens even normaal joh! Gekkie’.

Liefs,

Graziella (@graziellatenveen)