7 jaar geleden
De strijd der moeders
Een leuke bijeenkomst met mama's loopt toch iets anders dan ik zelf wilde..
Vanuit het consultatiebureau was er een leuke voorlichting opgezet voor kindjes van 8 maanden. Leek mij wel fijn om eens andere ouders te spreken en wat gedachten uit te wisselen onder het mom van 'oh jouw kind doet dat gelukkig ook'. Meer bevestiging zoeken dus.
En wat ik zocht heb ik gekregen. Maar och, die andere mama's. Bij binnenkomst begon al mijn schuld gevoel. Een van de mama's was haar dochter even aan het meten/wegen, waarna mijn bink ook mocht. Hij ging staan (want ja zitten is niet echt zijn ding). Ik zag haar onzeker kijken waarna ze vroeg of hij dat echt zelf deed. Haar dochter kon amper zitten. Ik wilde haar niet onzeker maken dus ik reageerde dat hij dat zelf wel kon maar dat haar meisje dat ook vast heel snel zou kunnen.
Tijdens het kringgesprek bleek dat al die kindjes net of net niet konden zitten, terwijl de mijne er op handen en voeten vandoor ging. Ik vond het zo naar om die moeders zo te zien kijken. En toen benadrukte de verpleegkundige ook nog eens in ongeveer elk onderwerp dat de mijne dat natuurlijk allemaal al kon en dat hij zo knap was.
Die strijd der moeders.. Ik vind het echt het ergste wat er is. Maar het lijkt soms helaas of alleen moeders waarvan hun kind 'achter loopt' onzeker zijn. Ik wil graag alle mama's die onzeker zijn moed inspreken. Als je kind veel meer kan dan anderen geeft je dat echt niet de zelfverzekerdheid die je denkt. Ik durfde helemaal niks te zeggen tijdens die bijeenkomst. Niet omdat ik me schaam, maar omdat ik er onzeker van werd dat het zo werd benadrukt mijn zoon zogenaamd de beste van het klasje was. Mijn binkie is niet de beste, maar ik wil wel het beste in hem naar boven halen. Hij is net zo uniek als dat kindje die nog niet kan zitten.
En voor de mama's van de bijeenkomst: jullie kindjes zijn prachtig en ik ben blij dat ik even van ze heb mogen genieten! :)
Anoniem
Here on Cape Cod, no Bigfeet, but last month we did have big paw marks in the sand belonging to the Cape Cod Bear, before he was relocated to another part of Masauchssetts.
MamaNikky
Precies! Jouw kindje is ook prachtig op zijn manier. :) blij dat m'n boodschap helemaal overkomt. Fijn om te lezen.
Marjolein1990
Wat slecht op het consultatiebureau dat die verpleegkundige zo die onzekerheid bij moeders voedt! Die zouden juist die nuance van de verschillen tussen kinderen moeten aanbrengen. Ben blij dat ze bij ons stuk relaxter zijn.
Anoniem
Nou de mijne is ook 8 maanden. Buik schuift overal heen en gaat even op handen en voeten staan om vervolgensweer in te storten. Kan heel goed zitten zijn bumbo want zonder steun rolt ie weer om. Doet geen enkele poging om zelf te gaan zitten en al helemaal niet om te gaan staan. Heeft geen enkele tand niet eens een bultje. En ja bij het lezen van jou blog dacht ik ook even.. oeps had ie al niet.. en aan het einde van jou blog dacht ik ook, het maakt niet uit. Ik kan hem niet vergelijken met andere kindjes. Dat doen we ons zelf helaas allemaal aan.. deed een doe ik ook. Maar al weet ik dat hij wel een beetje achter loopt, hij loopt juist voor!!! Want hij leeft en ontwikkeld zich. Misschien gaat dat wat trager, maar na ales wat hij heeft meegemaakt is het bijzonder op zich dat hij al rond schuift. Dankjewel, ik was het weer even vergeten, nu zie ik het weer. En als die andere moeders goed hebben geluisterd naar je hebben ze dat er ook uit gehaald. Jammer dat die van het bureau zelf wel ging vergelijken. Heel vreemd zelfs..