8 jaar geleden
De schok van mijn leven.
Baby's en al het speelgoed wat geen speelgoed is. Ze zijn er gek op. KIJK ECHTER WEL UIT!
Je kunt er niet omheen. Baby's houden vaak van speelgoed wat eigenlijk geen speelgoed is. Verpakkingsdozen, rollen keukenpapier, en...snoeren, draadjes en knopjes.
Mijn huis is redelijk Baby-Proof. Traphekjes, beschermende kapjes voor de stopcontacten, een oven die op slot kan. De telefoon is geconfisceerd: het getal '6' kan ik er niet meer mee bellen dankzij Baby's eindeloze gekauw en gekwijl. Jammer, toch, dat in bijna elk Nederlands telefoon nummer die rottige zes voorkomt. Nu is het zo, sta je niet al voorgeprogrammeerd, dan kan ik je niet bellen. Als Nederland ooit z'n 1-1-2 verandert in iets met een zes, zal ik NAAST het ziekenhuis moeten gaan wonen. Voor als er iets ergs gebeurt.
Maar goed. Hoe fijntjes je ook denkt dat je je huis beveiligd hebt, een ongeluk zit in een klein hoekje. Zo ook vandaag.
Het is bijna onmogelijk om de hele dag je kind te vermaken. Niet van seconde tot seconde. Dus ook ik zat even wat verjaardagsslingers te bestellen terwijl de tuin steeds witter werd van de sneeuw, en zo kon ik mij mentaal voorbereiden op het naar buiten gaan wat eraan zat te komen.
"Batterij bijna dood," knipperde mijn laptop. OK. Oplader in het kindveilige stopcontact. Speelgoedmand ervoor geschoven. Kan niet veiliger.
Terwijl ik wat papieren bekertjes met het getal '1' erop in mijn virtuele boodschappenmand knikkerde, begon Baby te piepen. Zoas hij wel vaker doet.
"Nee, Baby," mompelde ik afwezig. "Niet nu". Ze moeten immers ook leren zichzelf te vermaken.
Was het een onzichtbaar engeltje die in mijn oor schreeuwde om mij half om te doen draaien? Of was het mijn moederinstinct?
Toen ik mij toch omdraaide, een seconde of anderhalf na het gepiep, zag ik dat Baby het opladersnoer OM ZIJN NEKJE had gedraaid, en de verkeerde kant op zat te leunen, waardoor het snoer steeds strakker om zijn nek ging zitten. Met een halve hardaanval verloste ik hem van zijn strop, en nam me voor om NOOIT MEER Baby langer dan driekwart seconde uit het oog te verliezen. Want Baby wil en kan ik nooit verliezen.
Anoniem
Ongelukjes zitten in helaas in een klein hoekje, je kan ze niet constant in de gaten houden.... Ik was 2 jaar geleden de tassen voor een paasweekend weg aan het pakken voor 3 kinderen, hun eerst allemaal "veilig" in de woonkamer geparkeerd, de 2 oudste op de bank met een leuk filmpje en de jongste op het speelkleed. Ik loop de trap op en hoor hem huilen, in automatisme loop ik door, want die tassen pakken zichzelf niet. Maar bij de volgende stap schreeuwt dat interne stemmetje "dit is niet goed, dit huiltje ken je niet!!!!!". Kom ik in de woonkamer en zie mijn zoontje huilend door de woonkamer kruipen met iets geks in zijn mond.... Had hij de haak van zo'n spin (elastieken ding waarmee je dingen vast kan zetten) door zijn wang heen gehaald!!!! In een reflex eruit gehaald, noodnummer van de huisarts gebeld (en die wordt na 1 keer al opgenomen, zo'n verademing na al die keren in de wacht te hebben gestaan) en de buurvrouw. Die voelde het ook aan, die had nog niet opgenomen of ze liet haar man de auto al omkeren. Dus kon meteen bij hem instappen terwijl zij bij de andere 2 kinderen bleef. Mijn zoon is nagekeken maar de huisarts heeft er niks mee gedaan, was een klein wondje die mooi dichtviel (dankzij het snelle handelen) en je ziet er niks meer van. Maar het schuldgevoel?! Dat slijt, maar gaat niet weg
MummySuze
Oh neeee wat akelig eng! Ik ril helemaal terwijl ik dit lees. Ik heb inderdaad ook net tassen met grote hengels weggehaald want na zo'n avontuur ga je gemakkelijker de mogelijke gevaren spotten. Arme kat. Fijn dat je 'm gered hebt!!
mamavaneenmeisje
Hier niet zo'n ervaring met mijn kindje maar met onze kat. Deze had zichzelf namelijk bijna opgehangen aan een plastic draagtasje.... In de bijkeuken hoog hangt een droog rek. Onder een deel van dat droog rek staat een tafel. Daarboven op staan oa de voerbakjes van de kat dus die lopen daar vaak op. Nu hadden we een plastic tasje op de kop aan het droogrek gehangen zodat deze kon drogen. Maar onze kat is dus met haar hoofd door een hengsel van dat tasje gegaan. Hier kon ze zelf niet meer uit. Maar ze stond op het randje van de tafel en had er zo af kunnen vallen.... Dan had ze zichzelf dus op gehangen. Het was maar goed dat ik voor we weg gingen nog even langs de bijkeuken moest...... Had er niet aan moeten denken wat anders was gebeurt.....
MummySuze
Hahahaha- niet snel je nummer veranderen, hé? Ja, Baby kruipt rap de gevarenzone in. Ik denk dat hij stuntman wordt. Ik houd mijn hart vast.