Snap
  • Baby
  • Gezond

De pinnen mogen eruit!

Na een aantal weken mogen de pinnen verwijderd worden uit de voetjes..

vorige blog

Aan alles komt een einde, ook aan de pinnen die in Guido’s voetjes zitten.

Na de operatie hebben we een paar heerlijke rustige weken gehad. Zonder ziekenhuisbezoeken. In douchen met plastic zakken om beentjes heen worden we ook al heel bedreven. Het is best een opluchting om even te leven zonder alles om ziekenhuisochtenden/middagen te plannen.

Toch kijk ik niet uit naar het moment waarop de pinnen verwijderd worden. De arts heeft uitgelegd hoe dat gebeurd. Het gips wordt eraf gehaald, het voetje wordt gedesinfecteerd en de pinnen worden er handmatig uitgetrokken. Zonder verdoving.

Bij het idee alleen al wordt ik helemaal misselijk en duizelig. Mijn man is net met een nieuwe baan begonnen en kon geen vrij nemen voor het ziekenhuisbezoek. Gelukkig kon opa (mijn vader) wel mee. Van te voren hebben we dan ook afgesproken dat als de pinnen verwijdert worden, opa Guido vasthoudt en ik de ruimte verlaat. Wat ik de afgelopen weken namelijk proefondervindelijk geleerd heb, is dat Guido er het beste bij gebaat is als de volwassenen om hem heen heel rustig en kalm blijven. Dan kalmeert hij veel sneller bij pijn en reageert minder sterk op alle gebeurtenissen. Een heftig zenuwachtige moeder of een flauwvallende moeder helpt dan niet echt.

Met een knoop in mijn maag van de zenuwen lopen we naar de gipskamer toe. Alles wordt weer in gereedheid gebracht om het gips af te zagen. En we beginnen. Met het losmaken van het gips gaan de pinnen al mee! Hij hoefde niet eens te huilen! Nu is het nog een paar weken gips en dan gaan we de volgende fase in!

volgende blog

7 jaar geleden

Ja, heel erg fijn! dat was zo'n opluchting. We hebben dat ook wel met een lekker latte macchiato gevierd :-). Ze zijn erg voorzichtig met medicatie en verdovingen en dergelijke. zeker bij jonge babies en dat snap ik ook wel.

7 jaar geleden

ohh wat fijn dat die ondingen er vanzelf uit kwamen! DIe had je niet zien aankomen. Heerlijk zo een verrassing dan. Ik had echt alles op alles gezet dat ze dat arme kind verdoofd hadden denk ik, blijken die dingen er uit zichzelf af te vallen. (is bijna een felicitatie waard niet dan?)