8 jaar geleden
De huisarts || Deel 1 ||
Neem alvast alle noodzakelijke spullen mee, er bestaat een grote kans dat uw dochter opgenomen wordt voor een infuus.
|| Huisarts ||
Arjen en ik zitten met DJ op schoot in de wachtkamer bij de huisarts. “Mevrouw De Jong, u bent aan de beurt”. De vrouw naast ons staat op en loopt met de huisarts mee. Er zit voor ons niks anders op dan wachten. Ondertussen stapt een hoestende (lees: rochelende) oude man de wachtkamer binnen. Hij proest en sputtert alles onder. Ik zak voor mijn gevoel door de stoel heen; wat doen we hier in Godsnaam? Ik ben doodsbang dat mijn dochter nu alleen maar zieker wordt. Ik stap op en loop heen en weer op de gang met DJ in mijn armen. Ik haat wachten, al helemaal met een ziek kind.
Na 20 minuten worden we (eindelijk) binnen geroepen door de huisarts. We leggen haar uit dat DJ de hele week al minder heeft gedronken, maar dat ze sinds gistermiddag 17.00 uur helemaal niets meer gedronken en gegeten heeft. Ze weigert vol protest de fles. Haar luiers zijn droog, haar wangen zijn rood en ze is afwezig. Wel lacht ze tussendoor, dat stelt ons dan weer een beetje gerust. Er wordt geen onderzoek verricht, omdat ze “gezond oogt” en we worden naar huis gestuurd met het advies een paracetamol 60 mg. te geven. Indien ze daarna nog steeds weigert te drinken, dan kunnen we opnieuw contact opnemen met de huisarts en dan zal DJ vanmiddag beoordeelt worden door de kinderarts. Een geruststellende gedachte.
|| Een afschuwelijk gevoel ||
Bij thuiskomst geven we DJ direct een paracetamol. Het heeft totaal geen effect, het loopt gigantisch uit de hand. Huilen, gillen, brullen, overstrekken, krijsen en geen druppel drinken. Inmiddels is het 13.00 uur en er bekruipt me een afschuwelijk gevoel. Ik bel direct de huisarts, de assistente vertelt dat de huisarts visite rijdt en dat we om 14.00 uur even terug moeten bellen. “Om 14.00 uur bellen alle patiënten terug, het kan dus druk zijn op de lijn, maar we zijn er wel hoor”. Ik geef aan hier niet akkoord mee te gaan en eis direct een verwijzing naar de kinderarts. De assistente geeft aan dat dit onmogelijk is, maar ze zal vragen of de huisarts ons terug belt.
Na 15 minuten belt de huisarts ons gelukkig terug en geeft aan dat ze al met de kinderarts gesproken heeft. We kunnen direct in de auto stappen richting het Medisch Centrum Leeuwarden. “Neem alvast alle noodzakelijke spullen mee, er bestaat een grote kans dat uw dochter opgenomen wordt ter observatie en voor een eventueel infuus.”
Benieuwd hoe het bij de kinderarts gegaan is? Lees mijn blog deel 2; Kinderarts en volg mij op facebook.
Veel liefs,
Rita.