De eerste weken met Philou

Zoals je in een eerdere blog kan lezen, of al gelezen hebt, is Philou op 11 februari 2019 geboren met een termijn van 40+5. Een super snelle bevalling dit uiteindelijk thuis plaatsvond omdat ik het ziekenhuis niet meer haalde. Binnen 3 uur ben ik van haar bevallen en ik kijk terug op een hele mooie bevalling.

Kraamweek samengevat

De kraamweek was heerlijk, maar de eerste twee nachten waren vooral héél zwaar! Philou sliep letterlijk niet de eerste twee nachten en daarbij was Lauren de tweede nacht ziek. Dus wallen tot onze knieën en dood vermoeid. Gelukkig hadden we een super lieve kraamhulp die goed voor ons zorgde.

Een ‘oude’ bekende!

Omdat ik in de avond beviel en er thuis een kraamverzorgster tijdens de bevalling aanwezig was, kwam de volgende ochtend de daadwerkelijke kraamverzorgster die de hele week bij ons zou zijn. En het leukste was , dit was voor ons een bekende. We hadden namelijk dezelfde kraamverzorgster als bij Lauren. Bij Lauren hadden we een super leuke klik met haar en het was een feest om haar weer in huis te mogen hebben.

Niets uit hoeven leggen

Omdat de kraamverzorgster ons al kende, evenals de weg in ons huis, hoefden we haar weinig uit te leggen. Enkel wat Lauren overdag zoal eet zodat zij dat samen met Elwin kon regelen en verder was ze er vooral voor mij en Philou. Dat was zo fijn! Omdat de borstvoeding nog niet helemaal van het leien dakje ging, heeft ze me daar vooral goed mee geholpen. Bij elke voeding dook ze er bovenop om te kijken of Philou goed aanhapte. Verder kreeg ik elke ochtend een cappuccino, een vers geperst sapje, een bak fruit en twee broodjes. Tevens werd o.a. de was gedaan, werd mijn bed verschoond, was de badkamer schoon, werden de wc’s geboend en werd ik nog net niet aan mijn bed vastgesnoerd.

Boven blijven

Omdat de kraamverzorgster mij al wat langer kende, kreeg ik het dringende ‘advies’ om de eerste 2 à 3 dagen lekker boven te blijven. Ik heb erg mijn best gedaan dit op te volgen maar voor de lezers die mij een beetje kennen is het vast geen verassing dat dit mij niet is gelukt. Eigenwijs als ik ben, plus dat ik mij fysiek veel te goed voelde stond ik volgens mij de tweede dag toch al beneden haha. Ik vond het veel te gezellig, daar waar alle reuring was! Ik stond de vrijdag na mijn bevalling al lekker in de tuin van het zonnetje te genieten. Even wat vitamientjes snuiven en daarna weer lekker terug naar binnen. Heerlijk! En de eerste zaterdag mochten wij als gezin heerlijk met z’n vieren een rondje om. Dat vind ik dus echt het mooiste wat er is he. Met je kersverse gezin door de buurt lopen. Zo trots als een pauw!

Ode aan de kraamverzorgster

Ode aan “onze” kraamverzorgster. Die er bij ons tot twee keer toe voor zorgde dat wij een super fijne kraamtijd hadden! Ik werd in de watten gelegd, ondersteunt, ze bood een luisterend oor, was streng voor ons waar het nodig was en we hebben super met haar kunnen lachen. Ik mis haar af en toe nog wel eens! En ze komt hier thuis nog regelmatig te sprake! Ik gun jullie allemaal zo’n top vrouw als kraamverzorgster!

Philou viel af

In deze eerste week viel Philou helaas af tot net geen 10%, precies binnen de lijntjes. Máár, we moesten wel flink aan de bak om er voor te zorgen dat ze niet nóg meer af zou vallen. Ik had behoorlijk gevoelige (nee, pijnlijke!) tepels en gaf uiteindelijk borstvoeding met tepelhoedjes van Medela (tip van de kraamverzorgster!). Dit was voor mij de enige mogelijkheid om Philou live te voeden, want het deed anders echt teveel pijn. Met veel pijn en moeite lukte het me wel om de laatste kraamdag Philou over haar geboortegewicht te krijgen. Een hele prestatie vonden wij!

Na de kraamweek

Niet veel later stond een mevrouw van het consultatiebureau op de stoep voor de eerste kennismaking met Philou. Wat bleek, ze was ineens een flink stuk lichter… en dan heb ik het niet over zo’n 300 gram. Zo bizar, we zijn er tot op heden nog steeds niet achter hoe het nou kan, maar we hebben het idee dat er ergens bij de wegingen iets niet goed is gegaan. We gingen er weer flink tegenaan en een weekje later hadden we nog een weging gepland. Na veel pijn, moeite en vermoeidheid was Philou 70 gram aangekomen. Oh, wat vond ik dat erg. Ik was er zó druk mee geweest, deed echt zo mijn best en dan was ze “maar” 70 gram aangekomen. Ik kon wel janken.

Lactatiedeskundige

Ik heb na deze meting een afspraak met een lactatiedeskundige ingepland omdat ik nog steeds de wens had om borstvoeding te geven maar het op de huidige manier niet verder kon. Zij gaf aan dat Philou een verkorte tongriem had waardoor het haar extra moeite kostte om goed aan te happen en te drinken (ging om de tongbeweging). Toevallig had ik kort daarop een afspraak voor Lauren bij haar kinderarts en liet ik haar er ook eens naar kijken. Het toeval was dat zij gespecialiseerd was in tongriemen en zij vond dat er alles behalve sprake was van een verkorte tongriem. Hallo verwarring! En dan helpen die gierende hormonen in je lichaam ook niet echt mee zegmaar.

Over op flesvoeding

Ik moet eerlijk bekennen dat ik er op dat moment flink klaar mee was. Ik werd gek van alle verschillende meningen en observaties. Het enige wat ik graag wou was een tevreden baby die voldoende binnen kreeg en dus goed groeide. En ik wilde zelf rust. Ik werd best gestrest van de borstvoeding omdat dit gewoon niet lekker liep. Plus dat het me nog steeds pijn deed en elke keer dat Philou zich aankondigde, werd mijn afkeer groter. Dus samen met mijn man hakten wij de knoop door. We gaan per direct over op flesvoeding. En oh, wat viel er een last van mijn schouder. Ik hoefde geen pijn meer te leiden, we wisten precies was ze binnenkreeg, ze pakte de fles direct alsof ze nooit anders had gedaan. Het was goed zo! En het allerbelangrijkste, ze groeide!

Luister naar jezelf!

Achteraf is mooi wonen, dat is echt waar! Maar wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik wederom veel beter naar mijn eigen instinct moet luisteren. Het kriebelde mij al langer om op de fles over te stappen. Geen gestress, geen gedoe en geen pijn. Weten wat ze binnen krijgt geeft op zo’n moment echt rust. Plus het grote bijkomende voordeel dat ook manlief de nachtdiensten kan doen.

Dus mama’s; luister naar je instinct. Vertrouw je eigen gevoel. Luister naar je onderbuikgevoel. Want echt, mommy knows best! En who cares wat anderen denken van jouw keuzes. Als je er zelf achter staat, is er maar één keuze die juist is, namelijk de keuze die JIJ maakt!