De allereerste "papadag"

Eerst even de titel rechtzetten; "papadag" is natuurlijk eigenlijk een raar begrip. Het is net zo min een "papadag" als dat andere dagen "mamadagen" of "papaenmamadag" zijn. Evenals dat papa niet "oppast" op de kleine, maar gewoon papa is en de kleine opvoedt. Het is gewoon een dag dat papa thuis bij de kleine is en mama aan het werk. Maar goed, het beschrijft wel in een kort woordje gemakkelijk wat je bedoelt; een dag dat papa alleen thuis is met de kleine. Dus bij deze, vandaag was een papadag. 

En ik moet eerlijk bekennen.. ik vond het doodeng. Toen dochterlief ruim een maand geleden voor het eerst naar mijn moeder ging, had ik daar helemaal geen moeite mee. Sterker nog, ik vond het eigenlijk wel fijn. Even tijd voor mezelf, al moest ik dan wel werken natuurlijk. Maar goed, lekker onder de mensen, kletsen met collega's en fijn met andere kindjes bezig zijn. Geen moment heb ik getwijfeld of mijn moeder het wel aan zou kunnen, of me afgevraagd of de kleine het wel goed zou doen. Ook bij mijn schoonmoeder had ik daar weinig last van; ze weten wat ze moeten doen en anders improviseren ze wel.

Maar vandaag was het dus, na vier maanden (!), voor het eerst een papadag. Een dag dat manlief helemaal alleen, voor een langere tijd, voor onze kleine meid moest zorgen. Ik vond het reuze spannend! Manlief heeft niks, maar dan ook helemaal NIKS meegekregen over het verzorgen van een baby. Als ik niet letterlijk zeg dat hij de kleine na een slaapje van drie uur toch echt even moet verschonen (of minstens even moet checken), dan zal hij daar echt niet aan denken... En een huilende baby, daar kan hij ook echt niks mee.. Tjah, het is een schat van een vent, maar aan zijn "papavaardigheden" valt nog wel wat bij te sleutelen! 

Spannend dus vandaag, maar dat toch even van mij af kunnen zetten. Immers, ik moet hem natuurlijk ook wel de kans geven! Dus geprobeerd niet zoveel voor te bereiden en klaar te leggen; hij moet het zelf maar doen! In mijn pauze natuurlijk wel gelijk gaan Whats App'en; hoe gaat het?!? En dan krijg ik als antwoord; "gaat goed" en een foto dat hij 'the neverending story' aan het kijken was... *Dat is niet heel bevredigend!*

Na het werk dus maar snel naar huis gegaan. Ik was toch wel een beetje benieuwd wat ik aan zou treffen; een huilende, boze en oververmoeide dochter, of juist een huilende, boze en oververmoeide papa die er echt geen zin meer in zou hebben? Ik loop snel de huiskamer in en wat zie ik? Juist, een tevreden uitgeslapen en spelende dochter, ook nog eens net haar buikje vol gegeten. En papa? Die zit uiterst relaxed te gamen (met nog de babyfoon nog aan op zijn arcadekast)! Ik voel een enorme opluchting, maar tegelijkertijd ook een beetje teleurgesteld.. blijkbaar kan mama toch wel even gemist worden..