3 jaar geleden
Covid-19
In de ogen van een kraamverzorgster
Ik weet nog goed, die eerste week bij een gezin toen covid-19 door brak. We moesten alles af doen met alcohol 70%. Onze pennen, unsters en alles wat we maar aanraakten goed afdoen. We werkten met handschoenen aan en namen afstand. Mensen mochten niemand op bezoek laten komen en hielden zich daar ook strikt aan. Raambezoek werd een begrip!
''RAAMBEZOEK? DAAR DOEN WE NIET AAN, SUPER AFSTANDELIJK!''
De maanden verstrijken en ik merk nu toch enige verandering. Mensen zijn makkelijker geworden. Bezoek mag vaak gewoon komen van de ouders, wel buiten de afgesproken tijden waar ik aanwezig ben, ze laten de baby dan ook van arm naar arm gaan. Dit zijn lastige kwesties.. Raambezoek?? Nee dat zien mensen allemaal niet meer zitten. Het lastige hiervan vind ik, omdat ik me erg goed kan inbeelden hoe het moet voelen om een kindje te krijgen in deze tijd, je wilt je kindje graag laten zien en jezelf laten verwennen door je vrienden en familie. Maar dat heeft ook een keerzijde, meer contact met mensen, mensen die ook weer met andere mensen in aanraking komen. Durf je het aan om zelf ziek te worden in je kraambed, vraag ik mij dan af.. Zelf probeer ik advies te geven. Dat wanneer je echt graag wilt dat die mensen komen dat ze dan handen wassen, desinfecteren, en echt 1.5 m afstand houden of toch dat raambezoek doen. Maar waarom zou je het risico nemen? Tegenwoordig heb je FaceTime raambezoek.. En wellicht moeten we er ons gewoon erbij neerleggen dat het gewoon zo is zoals het is? Het heet 2 kanten, 2 kanten die ik beiden begrijp. Tijdens de opstart bespreek ik altijd dat bezoek niet is toegestaan tijdens de uren dat ik er ben. 1 Persoon is volgens de richtlijnen en protocollen die wij volgen toegestaan. Nu ben ik zelf de moeilijkste niet en maak ik daar 2 van. Dan kunnen ze een opa en een oma inschakelen wanneer dat nodig is. Het overige bezoek raden wij af om overmatig contact met anderen te voorkomen, maar mensen zijn altijd vrij om te bepalen wat ze willen na de kraamzorguren.
Het mondkapje is ook wel echt een dingetje hoor! Wanneer wij binnen de 1,5 meter afstand moeten werken dan zijn wij verplicht om een mondkapje te dragen. Denk bijvoorbeeld aan controles of het helpen bij de borstvoeding. Dan komen we wel erg dichtbij, dat is niet te voorkomen. Maar soms beland je wel eens in situaties waarbij je geen tijd hebt om hem om te doen. Een broertje of zusje van 4 die ineens naar je toe rent en je omhelst. Duw je die dan weg? Zeg je dan, oh wacht ik moet mijn masker op zetten? Knuffel je die gewoon? Lastig lastig... Of ze springen ineens op schoot. Het schakelen hierin is soms enorm lastig, wanneer de baby huilt en je hem normaal oppakt om hem te troosten moet je nu nadenken dat je eerst je mondkapje op zet. En als je hem dan op hebt dan is het bloed en bloed heet. Je raakt er benauwd van. Toch vraag ik het altijd aan mensen of ze willen dat ik het altijd draag of alleen wanneer het verplicht is.
''Willen jullie dat ik een mondkapje en handschoenen draag wanneer ik in huis kom?''
Ik begrijp heel goed dat alle richtlijnen er zijn om de kansen op besmetting te beperken, maar soms kan je het ook niet sturen. De kindjes komen van de opa's en oma's af, en springen dan weer bij de ouders op schoot en bij mij.. Laatst heb ik een poll op mijn instagram account gezet met de vraag of jullie kraambezoek toe laten of niet. Dit was 50/50.
Laten we met z'n allen goed onze handen wassen en ontsmetten, 1,5 meter afstand houden en een beetje lief zijn voor elkaar. Dan komen we er wel doorheen! Ik zal in ieder geval enorm blij zijn als het voorbij is en we weer normale zorg kunnen geven zonder panisch gedoe.