4 jaar geleden
Co-sleeping? Niet voor ons!
Laat ik vooropstellen dat ik er 100% in geloof dat samen slapen of co-sleepen, goed is voor je kindje. Ik geloof in de theorieën hierachter en de positieve ontwikkeling die je kindje hiermee doormaakt.
En hoewel wij voor de geboorte van ons zoontje er heilig van overtuigd waren dat hij fijn bij ons op de kamer zou liggen, is dit in de kraamweek al veranderd. Nu is Senn ook geen standaard baby geweest: huilbaby, koemelkallergie, reflux.. Dit maakte hem een enorm prikkelbare baby (en nu peuter). Dus de eerste nachten waren al drama. Als Senn tussen het uren huilen eindelijk sliep, werd hij wakker van ons. Sliepen wij eindelijk? Werden wij wakker van Senn. Een vreselijke wisselwerking!
We merkten dat wij er niet beter van werden, maar Senn al helemaal niet. Hij had zijn slaap heel hard nodig, als hij die überhaupt al kon vatten door het huilen. We woonden op dat moment nog in een appartement met één slaapkamer, op zich prima natuurlijk, als alles gaat zoals je gepland had ;) Maar nu vreselijk onhandig. Dus toen het bij elkaar op dezelfde kamer niet meer ging, zijn wij met onze matrassen naar de woonkamer verplaatst en sliep Senn in onze kamer.
Geen ideale situatie, maar voor de schare nachtrust het beste. Soms kreeg ik nog wel eens op mijn kop van mensen: "hoe kan je een baby alleen laten slapen?!" "Samen slapen MOET!" Maar hee! Slapen moet ook, en als dat op deze manier lukt, prima dan toch?
Overigens hebben we het na de huilperiode nog wel eens geprobeerd, maar voor Senn is het dan meer een pyjamaparty dan een slaaprondje haha. Één groot feest bij papa en mama op de kamer en slapen? Noway! Zo kwamen we dan ook wel van een koude kermis thuis toen wij afgelopen vakantie een week samen op één slaapkamer sliepen. Elke nacht werden we regelmatig wakker van een koppie boven het ledikant uit: "Mamma! Slapen is saai! Ben je wakker?" "Hee papa en mama! Hallo!" Om 03.00u in de nacht zit je niet persé te wachten op deze gesprekken :'). Uiteindelijk geprobeerd tussen ons in te leggen, wat resulteerde in een soort van bedspringfestijn. Nope. Wij zijn geen vriendjes van samenslapen, maar omarmen de nachtrust die wij nu hebben.
En bij een tweede? Ach zien we dan wel weer!
Liefs, Erin (@miniliefde)
Futuremom90
Herkenbaar hoor. Mijn mannetje sliep de eerste nachten na de bevalling ook niet. Door misselijkheid(vruchtwater binnen gekregen) Hij sliep toen bij ons op de kamer. Maar ik sliep niet meer ik werd van elk geluidje wakker. En als je al weinig slaap krijgt. Ik vond het de eerste week ook niet echt fantastisch. Na 1,5 week sliep hij overdag op zijn kamertje. En na geloof ik 3 weken sliep hij ook 's nachts op zijn kamertje. Dit waren ook de nachten dat hij doorsliep. Vorige week had hij de griep. En toen heb ik hem tussen ons in gelegd(10 maanden). Hij vond het 1 groot feest. Lag over dwars in bed. Wij op het randje. En schopte ons om en om de ribben en rug bijna blauw. Tegen de tijd dat hij sliep, was het bijna ochtend. Mijn man was niet zo blij met mij ? ? ? . Dus na 1 nachtje slaapt hij weer in zijn eigen bed. Waar die alle kanten op kan draaien.
Liefbloempje
Wij slapen ook nooit samen hoor! Onze dochter vindt het veel te gezellig bij ons in bed. Met 6/7/8 weken lag ze op haar eigen kamer omdat ik een zombie was, ik slaap heel erg licht en werd van alles echt alles wakker. En je raadt het nooit; iedereen sliep vanaf toen beter. Geen spijt van gehad dus! ? Doen waar jullie je goed bij voelen!
Veermama
Toen mijn eerste geboren werd had ik hetzelfde gevoel: ik kon me niet voorstellen om haar ooit apart op een eigen kamer te leggen. Ze had echter zware verborgen reflux en hoewel ze in het begin nog wel goed sliep, lag ze de hele nacht te krochen, waardoor ik te vaak ‘s nachts wakker werd. Na enkele dagen lag ze dus ‘s nachts op haar eigen kamer. ?
jessa
Heel herkenbaar :) ons meisje had er wel behoefte aan de eerste weken, maar rond 3/4 maanden had ze gewoon last van ons. Durfde nog niet te draaien in bed en ze werd vaak wakker. Over naar haar eigen kamer en sindsdien slaapt ze door :) zoveel vrolijker, nu 22 maanden en nog steeds kan ze het niet. Als ze ziek is probeer ik wel eens bij ons in bed maar dan maakt ze een feestje inderdaad. Sommige kindjes hebben meer aan hun eigen ruimte :) nu 37 weken van de tweede, ben benieuwd hoe die het gaat doen