3 jaar geleden
Broodnodige hapjes
Als je kind niet wil eten, is dat een heftige lange en zware weg . Lees hier hoe het verder ging met het eten van Femm
Femm had de eerste hapjes brood binnen en ergens gaf mij dat enige rust. Het leek nu doordat ze wel wat tastbaar brood wilde eten in mijn hoofd beter te gaan.
Maar helaas bleek dat een desillusie.Het eten van Femm ging moeizaam. Regelmatig verslikte zij zich in het brood of gaf ze het half kauwend terug op haar bord of in mijn handen. Het eten lukte haar gewoonweg niet.
Ik merkte dat langzaam de angst mij om het hart sloot. Mijn dochter wilde en of kon niet eten en iedereen liet ons maar een beetje aanmodderen. Verder viel ook op dat ze bij het zitten nog steeds ineens een beweging kon maken waardoor ze plat achterover viel en op haar achterhoofd stuiterde. Dat ze tijdens zo'n moment dan ook niet huilde terwijl de bonk van het hoofd op de vloer hard hoorbaar was, vond ik ook wel een ding.
Ik merkte dat ik voelde dat er iets mis was met Femm , echter de artsen vonden haar een normale ontwikkelende baby die misschien wel te weinig at en onder de curves zat, maar zo zeiden ze er was geen kind die dat volhield tot zijn 18e.
Ergens natuurlijk wel een geruststellende gedachte, die achteraf natuurlijk helemaal niet waar blijkt. Maar met zo'n opmerking maken ze de angst en pijn bij mij niet weg, en voelde ik dat ik alleen maar harder moest roepen en vechten.
Toch besloot ik samen met mijn moeder en Mees op vakantie te gaan. We gingen naar een simoel park in Nederland in de wetenschap dat als het niet goed ging we direct weer naar huis konden.
Maar wat was het heerlijk. Femm ging heerlijk mee in de ongedwongen sfeer van het niets moeten. Ze werd langzaam een ander meisje.Een lief vrolijk lachend meisje , waardoor in die 10 dagen langzaam mijn zorgen wel verdwenen. Natuurlijk was het eten niet heel bijzonder, maar ze bleef wel l die tijd eten en drinken en gilde bovenal niet continue de boel bij elkaar.
Toen we weer thuis kwamen en haar bij de eerstvolgende afspraak bij de kinderarts besloten te wegen, was ze weinig maar wel iets aangekomen. Dat maakte de vakantie nog specialer. De kinderarts besloot dat ze nu ook over mocht naar stukjes proberen. Samen met de logopedist gingen we dan ook aan de slag. Maar wat was het moeilijk. Femm begreep maar niet wat ze met stukjes moest en bleef met haar tong heen en weer bewegen en wiebelend het eten eruit werken.Maar na 5 dagen intensief oefenen leek er langzaam wat vooruitgang te zitten en uiteindelijk na bijna 2 weken proberen at ze de stukjes weg. Het ging allemaal niet van harte, Maar voor een meisje dat niet gewend is om bepaalde structuren te eten was dit echt een mijlpaal.
Zo kabbelden de weken en uiteindelijk de maanden zich voort. Iedere maand werd Femm gewogen en uiteindelijk kwamen we in November op een punt dat ze zelfs onder de -2.5 lijn begon te schuiven. Femm, hard haar best doend om te eten kwam in een half jaar nog geen 500 gram aan. Dus werd er weer met de diëtiste samen gekeken wat wij nou konden doen om haar in ieder geval in gewicht te kunnen laten groeien. Besloten werd dat Femm nog meer verrijking zou gaan krijgen. Dus naast de infatrini zouden we nu ook overgaan op andere poeders en middeltjes. Alles om haar maar in gewicht aan te laten komen.
Gevreesd werd dat Femm als ze nu niet zou aankomen, ze aan de sonde zou moeten, om haar echt langere tijd aan te laten sterken. Femm zou precies een maand krijgen om in gewicht toe te nemen.
Op 20 december, 2 dagen voor haar eerste verjaardag moesten we ons weer melden. Femm had in alle dagen vrij gemiddeld gegeten, maar de verrijking leek haar op een of andere manier last te bezorgen. Ze jammerde na de voeding en regelmatig vond ik haar weer rollend door het bed. Hierdoor besloten we toen dat Femm meer tijd nodig had om aan deze zwaardere verrijking te kunnen wennen. De 2e week vrat ze als een bootwerker, om in de 3e week helemaal met eten te stoppen. Ik zag de sonde met de dag dichterbij komen en ineens begon Femm weer te eten. Positief punt was dan ook dat we eindelijk een merk potjes hadden gevonden die paste bij de wensen van Femm.
Dus eerlijk gezegd had ik er best een hard hoofd in, en zag ik ons op de eerste verjaardag al met slangetjes in de weer. Maar wat schetste mijn verbazing? Femm was deze maand 500! gram aangekomen! Ze schoot hierdoor weer van de -2.5 naar de -2 lijn en de sonde werd in een keer tenietgedaan.
Wat was ( en ben) ik trots op deze kleine knokker. In de volgende vlog zal ik wat schrijven over haar eerste verjaardag,
