Broertje óf zusje?

Hai lieve volgers,

Zo daar ben ik weer, na ruim 3 maanden geleden voor het laatst wat te hebben geplaatst!

Wat een heftige tijd hebben we allemaal achter de rug, een jaar die ik liever even grotendeels wil vergeten!

In de vorige blog het verhaal over het moment dat ik wist dat ik zwanger was! Wat een euforisch moment was dat, maar tegelijkertijd was het ook verdrietig, wetende dat mijn vader ons kindje niet zou zien opgroeien, en geen opa genoemd kon worden..!

We wilden het graag tot sowieso de 12 weken geheim houden maar al snel lukte dat niet meer, ik voelde me heel ziek, zwak en misselijk en het was een maand vol verjaardagen, dus om elke keer af te zeggen omdat ik zogenaamd "ziek" was zou waarschijnlijk teveel opvallen dus hebben we besloten om best wel vroeg het aan onze ouders en familie te vertellen!

En toén kwam corona om de hoek kijken, en de echo's werden steeds strenger, mijn partner mocht een tijdje niet mee, en dat zat me behoorlijk dwars, je wilt natuurlijk ook dat de vader van je kindje mee kan kijken op het schermpje om zijn kindje te zien spartelen..

Ene echo na de andere kregen we, zag er allemaal heel goed uit, waar wij uiteraard ontzettend blij mee waren!

We wilden heel graag een geslachtsecho laten maken omdat wij graag met al onze dierbare wilden delen of het een jongen of meisje zou worden, en waren natuurlijk zelf ook méga nieuwsgierig of we een zoontje of dochtertje zouden krijgen.

Ik was er van overtuigd dat er een klein mannetje in mn buik groeide, en mijn vriend samen met zijn dochtertje (4 jaar) bleven maar zeggen dat het een meisje was, een zusje!

Nog voor de 20 weken echo hebben we een zogenoemde pretecho laten maken voor het geslacht omdat de spanning om te snijden was, zó graag wilden wij het weten, en ook voor het feestje natuurlijk die al gepland stond!

We wilden de onthulling graag als een momentje voor ons samen houden, en hebben vlak na de echo, thuis op de bank, met zn tweetjes afgeteld en gekeken wat het zou worden! Het was echt even ons speciale moment!

Paar dagen later het feestje, waar veel van onze geliefdes aanwezig waren, warme dag in midden in de zomer, maar konden ook niet meer wachten om hen het bekend te maken wat het geslacht zou zijn!

Wij hadden de avond daarvoor samen zitten knutselen, een grote zwarte doos, gevuld met de kleur van het geslacht, roze of blauw, zouden we ophangen en grote zus mocht de doos open trekken zodat alle ballonnen en confetti als een soort regen over ons heen kwam!

Het moment was daar, wel leuk om een "geheimpje" te hebben! Maar blij om het nu eindelijk te kunnen delen of we een zoontje of dochtertje zouden krijgen!

Familie en vrienden zaten er klaar voor, zuslief vond het mega spannend en wilde zo snel als het maar kan de doos openmaken doormiddel van het trekken aan een touwtje....!

We telden met zn allen af!

3........2.........1........

HOERAAAA WE KRIJGEN EEN MEISJE!! EEN DOCHTERTJE!!! EEN ZUSJE!!!!!!

Allemaal door het dolle heen, en zelfs ik die er daarvoor er van overtuigd was dat we een zoontje zouden krijgen was nu toch echt helemaal in de wolken door het idee om een kleine mini-me te hebben in mijn buik! Wauw!!

Paar dagen later was het zover, we hadden de 20weken echo, "dé" screening om te kijken of alles wel goed ging met de baby!

Maar helaas veranderde dat al snel... want onze fantastische flow van het gezellige gender reveal party, ineens in naar een redelijke angstige en teleurstellende mood....