7 jaar geleden
Bracebutt update
We zijn alweer een aantal maanden verder en we hebben laatst ook de controle voor Jaé haar heupjes gehad..
Ik weet nog dat ik super verdrietig was toen ik hoorde dat Jaé-Lynn heup dysplasie heeft. En ik kreeg vrij snel veel goed bedoelde berichtjes met dat het allemaal wel goed zou komen. En dat kindjes leren met een spreidbroekje omgaan. Natuurlijk is dit ook zo, maar op dat verse wond moment voel je dat niet zo.
De eerste weken waren best zwaar, voor haar vooral. Ze wist niet hoe ze moest kruipen en zitten. En was erg gefrustreerd.
Nu.. nu herken je haar daar niet meer in terug. Ze is een kleine speedy gonzales die je goed in de gaten moet houden. Ze racet het hele huis door.
Ze trekt zich op en zet stapjes langs de bank. Ook probeert ze te klimmen maar hierin wordt ze door dit broekje nog wel tegengehouden. Het lukt haar ook niet op als ze staat weer te gaan zitten, dit omdat ze haar knietjes niet verder kan buigen. Maar verder doet ze het super goed in haar lichamelijke ontwikkeling!
2 weken terug hadden wij een nieuwe afspraak bij de orthopeed. We moesten eerst een nieuwe foto laten maken. Dit deed ze beter dan de vorige keer. Ze vond het nog steeds niet leuk, maar het was geen 'ze zijn me levend aan het villen' gegil.
Weer terug in het kamertje van de dokter stond de foto al op het scherm. Weer beoordeelde ik deze eerst zelf, alsof ik röntgenfoto's kan lezen. "Nou dat ziet er wel.al beter uit als de eerste foto, toch?"
De dokter gaat zitten en staart naar de foto's. "Hmm, hebben jullie wel nieuwe foto's laten maken?", "uhm ja, deze zijn van vanochtend"...
"Zucht.. ja.. okee.. nou.."
Wat bleek, ze had nog exact dezelfde gradenstand als de eerste keer. Er was geen verbetering. Nog geen verbetering, zo moest ik dat zien. Hij noemde het een hardnekkige afwijking. En ze zou er voorlopig nog niet vanaf zijn. Toen kwam er 'discussie' over het broekje. Hij vroeg of ze al liep en stond etc. Ik vertelde dat ze kon staan en stapjes probeerde maar dat dit niet goed lukte. Ze kon een nieuw broekje krijgen, maar eigenlijk was deze vanaf 1 jaar. Maar gezien de grote afwijking zou zij met haar eerste jaar niet van het broekje afzijn en mochten wij het nieuwe broekje laten aanmeten.
Het nieuwe broekje heeft scharnieren aan de zijkanten, zodat ze gewoon kan gaan lopen. Zelfs op trappen. Dat is erg fijn gezien ze nu wel de behoefte heeft om te gaan lopen.
Vorige week is zij zelfs al met dit broekje kleine stapjes achter haar activity tafeltje gaan zetten. Ook al baal ik natuurlijk dat zij nog (veel) langer in een spreidbroekje zit, zie ik nu inderdaad zelf dat zij zich hier niet door laat tegenhouden.
Zo super trots op mijn kleine sterke doorzetter!
Anoniem
Ik ook super trots op mijn popjeee
Annemiek2
Dit is allemaal wel heel fors en hoe het cb het NIET heeft willen opmerken is nog veel erger. Wel fijn dat er spreidbroekjes zijn die zo zijn gemaakt dat ze er mee kan gaan lopen. Alles is natuurlijk relatief en dit is en enorme domper maar je doet het wel ergens voor. Mijn oma die nu bijna 99 zou zijn, had ook heupdysplasie. Zij heeft meerdere operaties gehad aan beide heupen en ook kunstheupen gehad. Hoe naar het nu ook is er kan nu zo veel meer gedaan worden dan vroeger en je kunt allerlei nare dingen veel verder uitstellen met deze behandeling. Heel veel sterkte de komende tijd met alles. En je dochter, die komt er wel. Kijk maar hoe ze zich ontwikkeld.
Lindsy83
Gaat goed komen met haar! Ze laat zich niet zomaar tegenhouden! :D