7 jaar geleden
Brace en voetmassages
Het is zover: de volgende fase! Van gips naar 23 uur per dag een brace en twee maal daags masseren.
Drie weken nadat de pinnen verwijdert zijn uit de voetjes wordt het gips eraf gehaald. Het is spannend om te zien hoe zijn voetjes er nu uit zien. Dat zijn nu gewone voetjes! Op het litteken na zie je niet dat ze ooit anders hebben gestaan. En het mooiste van alles: we kunnen vrij douchen en badderen! Eindelijk die baby-dingen met hem doen die ik zo leuk vind.
Maar, uiteraard is het niet zomaar over. De behandelingen gaan nog wel door. Guido krijgt een brace om zijn voetjes. Dat zijn twee hele stevige sandaaltjes met onderop een soort ski-schoenbevestigingen. Deze klikken in een ijzeren bar. De voetjes staan dan schuin en wijzen met de tenen naar elkaar toe. Ook zitten er in de schoenen voorgevormde zolen om te proberen of we het voetje zo kunnen laten groeien dat hij geen platvoeten ontwikkeld. De bar is een kilootje of 3 zwaar inclusief de schoenen. Best heavy voor zo’n humptiedumptie. Het is even wennen dat ik weer sokjes moet kopen voor hem. Met blote voetjes de schoenen in is geen goed idee. Wel kan hij weer bijna alle soorten broeken aan, zonder dat ik die 2 maten te groot hoef te kopen. (anders pasten de broeken niet over de gipsbeentjes). De bar is wel te groot om nog goed in de maxi-cosi of de bak van de kinderwagen te passen. Met wat kunstwerk en creativiteit worden de autostoel en wandelwagen omgebouwd zodat hij er met brace in kan en alsnog veilig zit.
Waar ik dacht dat Guido de brace als een belemmering zou ervaren blijk ik meer last te hebben van de brace dan hij. Meneer maakt er namelijk een sport van om op de commode zijn beentjes inclusief brace omhoog te gooien en zo hard mogelijk op de commode neer te laten komen. Ik kan je vertellen, de stukken zijn eraf geslagen door hem. En hij heeft nog steeds buikspieren van staal!
Een ander onderdeel van deze fase is dagelijkse massage van de voeten. Dit moet 2 maal daags gebeuren. Het is bedoeld om de voetjes soepel te houden. Het houdt in dat mijn man of ik Guido’s voetjes ’s ochtends bij het wakker worden en ’s avonds voor het slapen gaan de voetjes masseren. We wrijven dan de voetjes in de juiste stand. Honderd keer per voetje. Aan de ene kant een heel fijn moment van samen zijn met de baby, vooral ook omdat hij het een prettige handeling vind. Aan de andere kant is het wel elke keer een confrontatie met zijn littekens en de herinnering aan de operatie. Dat vind ik wel zwaar.
Annemiek2
gelukkig maar dat jullie goed konden ontwijken en fijn dat jullie de commode zo hebben kunnen opknappen dat je er nog weinig van ziet. Heerlijk ook dat Guido zich niks van die brace aantrok. Eigenlijk wist hij gewoon niet beter dan dat hij zijn benen zo moest gebruiken bedenk ik mij nu ineens. Ik ben benieuwd naar je volgende blogs.
Mamaof3
Je wordt heel snel handig in het ontwijken :-) En eerst vond ik het jammer van de commode. Later bedacht ik me dat ik het fijn vond dat hij zich niet heel lusteloos opstelde met die zware brace, maar zich gewoon als een baby gedroeg. Voor yesper hebben we gewoon de commode geschuur en geverfd. Nu zie je het (bijna) niet meer :-)
Annemiek2
sorry maar ik moest wel even lachen dat je schreef dat Guido de stukken van de commode af heeft geslagen met zijn "sport spul" Als ik het zo mag noemen. Daar waren jullie op dat moment denk ik minder blij mee. Ik hoop echt dat hij jullie niet geraakt heeft in deze sport. Wat fijn dat hij het masseren zo fijn vond.