Snap
  • Baby

Blog 60: de vroeggeboorte van ons neefje

Op 13 februari 2016 ben ik voor de derde keer een ontzettend trotse tante geworden. Dit keer van mijn jongste zusje (24 jaar oud).

Helaas verliep haar eerste zwangerschap niet zoals gehoopt. 

Na eerst wekenlang misselijk te zijn geweest, ging ze een periode in waarin alles even goed leek te gaan. Ze voelde zich top, ze kon gewoon aan het werk. Helaas was dit van korte duur, toen begonnen de harde buiken. Hierdoor moest ze voor een gedeelte ziek gemeld worden op haar werk.
Rond week 32 escaleerde de boel tot enorme hoge bloeddruk. Mijn zusje moest dus noodgedwongen eerder stoppen met werken en werd overgedragen van de verloskundige naar het ziekenhuis.

Iedere maandag - woensdag - vrijdag moest zij zich daar melden. Controle van haar bloeddruk, onderzoeken van haar bloed en urine, extra echo's, CTG scans, het hele circus. Uiteindelijk werd haar bloeddruk zo hoog dat ze ook aan de medicatie moest. 
Met 37 weken werd door de gynaecoloog besloten dat mijn zusje zou worden ingeleid. Belangrijkste redenen hiervoor waren extreme hoofdpijnen en het feit dat mijn zusje inmiddels aan een dubbele dosering medicatie zat.

Op vrijdag werd ze getoucheerd en bleek ze al 1 cm ontsluiting te hebben. Haar lichaam was er duidelijk ook klaar mee. Ze kreeg een ballonkatheter en moest zich de dag erna weer melden in het ziekenhuis.
De dag erna werd ze aan de weeënopwekkers gelegd en kreeg ze uiteindelijk een ruggenprik, omdat ze door de weeënopwekkers in een weeënstorm terecht kwam die niet meer was weg te puffen. 
Uiteindelijk werd om 16.50 uur ons neefje geboren. Hij woog 2790 gram en was nog geen 48 cm lang.

Mijn andere zus en ik snelden ons naar het ziekenhuis. De mannen en kinderen lieten we thuis, dat zou te druk worden. 
We wilden natuurlijk even ons nieuwe neefje bewonderen en daarnaast was ik erg bezorgd over mijn zusje. Gelukkig bleek met haar alles redelijk te gaan. De bevalling was vlot verlopen en de schade (lees: aantal hechtingen) viel mee. 

Met ons neefje ging het een stuk minder goed. Hij kon zijn temperatuur niet stabiel houden, zakte steeds weg onder de 36 graden. Ondanks dat hij in een deken bij zijn moeder lag en later met een warme kruik in zijn bedje.
Ook zijn handen en voeten waren blauw en hij huilde niet goed door na zijn geboorte. Het zuurstofgehalte in zijn bloed was niet voldoende, waardoor zijn doorbloeding niet goed was. 

Om 22.00 uur 's avonds werd besloten om hem in de couveuse te leggen. De dag erna om 07.00 uur, op Valentijnsdag, werd hij overgebracht naar het VU ziekenhuis. Inmiddels zat hij aan 100% zuurstof, had hij een sonde om te kunnen eten én hij kreeg antibiotica. 

Spannende tijden braken aan. Zou hij het gaan halen of niet? Hoe kon het dat hij met 37 weken zulke slechte longen had? Er zijn immers kindjes die rond die tijd thuis (volledig gezond) geboren worden.. 

Na onderzoek bleek dat mijn zusje waarschijnlijk een ziekte had ontwikkeld tijdens haar zwangerschap. Daardoor had ons neefje wel het gewicht van een kindje dat wordt geboren met 37 weken, maar zijn longetjes bleken tot ongeveer 32 weken zwangerschap te zijn ontwikkeld. 
Inmiddels mag ik (gelukkig) melden dat het stukken beter gaat met de kleine vechter! Hij is van de zuurstof af en mag vandaag weer terug naar het ziekenhuis waar hij geboren is. Eenmaal daar moet hij leren te drinken uit een fles of uit de borst. Als hij dat kan, mag hij naar huis.. 

Met name voor mijn zusje en zwager is het een hele zware week geweest. Ondanks dat ze kraamvrouw was, had ze geen kraamzorg. (Die komen alleen als het kindje er is). Of ze straks nog kraamzorg krijgt als de kleine thuis komt, is nog maar de vraag. Waarschijnlijk niet of niet lang. Iets wat ik eerlijk gezegd belachelijk vindt, wat met zo'n klein mannetje met extra zorg hoor je goede begeleiding thuis te krijgen (vind ik).

Maar goed, jullie begrijpen dat we ontzettend blij zijn dat het nu zo goed gaat met de kleine. We kunnen niet wachten tot hij eindelijk naar huis mag. Hopelijk komen mijn zusje en zwager dan in rustiger vaarwater en komt eindelijk ook het moment de mannen en kinderen hun nieuwe neefje mogen ontmoeten. :)

***Mijn verzoek aan Mamaplaats: deze blog aub niet op Facebook plaatsen. Alvast dank..