Blaasreflux 1

Laat ik beginnen bij het begin, toen Tom en ik nog niet zo heel erg lang een relatie hadden.

We kregen het over de littekens op zijn buik. Ik vroeg mij af hoe het was gekomen. Dat was omdat hij vroeger niet zo goed kon plassen zei hij, hij was er aan geopereerd, maar hij wist eigenlijk ook niet zo goed hoe het zat. Nou ja oké, dat was dat haha.

Fast forward naar toen ik 22 weken zwanger was. Ik moest voor de kinkhoest prik (ik weet het ik moet niks, ik wilde het zelf graag), en gelijk even een gesprek met de verpleegkundige. Zij wilde weten wat er allemaal aan kwalen en ziektes in de familie voorkwamen, toen kwamen we hier ook weer op, maarja, wat was het nou?

Sev was 2 maanden toen er een neef op bezoek kwam. We kregen het over Sev zijn reflux (ja, nu wel de variant van het spugen, hou je het nog bij?) toen hij zei: dat heb ik ook gehad in mijn blaas! Zijn vriendin en ik keken elkaar een beetje verbaasd aan maar toen hij uitleg gaf was het inderdaad hetzelfde. Het terug stromen van urine naar de nieren. Toen zijn Tom en ik er toch maar over gaan praten: was dat dan ook wat hij had?

6 september, het begin van de week van hel (dit komt in een aparte blog). Sev heeft die zondag al 2 dagen hele hoge koorts en gaat alleen maar achteruit. Maarja, baby’s worden ziek en hebben koorts en met 3 dagen is het pas ernstig. Op dag 3 wordt hij wakker met 41 graden koorts, ik moest naar mijn werk dus Tom belt. Na een ziekenhuis opname van een week gaan we naar huis met nog heel veel vragen want toen kwam er nog niks uit. Wel wisten we toen dat wat Tom had als baby ook blaasreflux was, net als zijn moeder! Dit hebben wij dan ook aangegeven in het ziekenhuis waarop de arts zei: 'mocht hij weer onverklaarbaar hoge koorts krijgen, test hem meteen op blaasonsteking'. Zo gezegd zo gedaan.

Halverwege december vind ik hem toch weer erg warm dus ik meet zijn temperatuur, 39 graden. Hoe dan?! Zo zichzelf, spelen, eten. Ik onderneem meteen actie, bel het ziekenhuis (want tsja, zulke dingen gebeuren natuurlijk altijd in het weekend haha) en mag meteen een plaszak komen halen. Wat een gedoe is dat trouwens. Maar het was gelukt dus ik mocht meteen mét kind terug komen en BOEM meteen 2 seconden na de test: urineweginfectie. Goed, we beginnen met antibiotica. 10 dagen 3 x per dag, voor niemand leuk maar zolang Sev maar snel beter wordt. 

Snel meer!

Als je hier nog meer vragen over hebt of wat dan ook bericht mij vooral! Ik had hier nog nooit van gehoord en als ik er iemand mee kan helpen dan ben ik heel blij. En vertrouw op je gevoel ALTIJD! 

You are doing amazing.