Bevalling van zoons

Ik begin bij het begin..

Alles ging goed tot bij de 35 weken ongeveer.. 

Alles was zwaar en moeilijk en ik dacht het hoort erbij..

Totdat ik een controle kreeg.. de urine was niet goed en zo begon het..

 Ik had zwangerschapsvergifteging en daar begon de ellende..

Meteen blijven.. onze baby zou snel komen.. Maar je weet verder niks..

Ergens die nacht zouden ze er alles aan doen om de baby snel te laten komen omdat het niet echt lekker ging met hem Maar.. het werd snel een keizersnede.. Meteen naar beneden .. geen keus.. het moest ..

Best snel erna kwam de arts weer en vertelde dat onze baby snel moest komen.. 

Een paar minuten later kwam hij weer en zei .. we gaan nu naar beneden.. en dat was het.. Alles ging snel en voor ik het wist lag ik daar met een open buik op de o.k en haalde ze onze baby uit mijn buik maar ik hoorde niks.. minuten vroeg ik me af wat er was en werd ik steeds hopelozer.. 

Ik vroeg maar door.. en ik hoorde uiteindelijk dat het steeds beter ging met onze zoon .. 

Ik werd toen gehecht en zag mijn zoon pas 2 uur later toen ik naar de coveuse mocht.. 

Een gevoel dat je eigenlijk niet wil voelen.. Maar je moet .. je hebt geen keus.. gelukkig ging het later beter met hem en mochten we snel naar huis..  

De rest komt snel xx