Babygebaren; een ongekend succes!

Negen maanden was Lucas toen hij nog steeds niet doorsliep, boos werd wanneer zijn hapje op was en mijn partner en ik echte driftbuien voor wilden zijn. Eerder in 2012 hadden wij een beurs bezocht waar wij hadden kennis gemaakt met 'Babygebaren': inderdaad, gebaren met je baby.
Het leek ons toen al interessant en ik gaf ons daarom op.

Er werd gevraagd naar onze verwachtingen van de cursus, wat wilden wij ermee bereiken? Ik antwoordde dat we graag willen communiceren met onze baby, hem duidelijk kunnen maken wanneer het tijd was om te gaan slapen of eten of spelen etc. 

'Babygebaren' gaat uit van de ontwikkeling van het kind. De hersenen kunnen eerder gebaren maken (denk aan gedag zwaaien bijvoorbeeld) dan dat zij in staat zijn om te leren praten. Door je kind gebaren aan te leren kun je dus eerder met je kind communiceren.

In de eerste bijeenkomst leerden we 50 gebaren. Van 'bal' en 'koe' tot 'eten' 'helpen' en 'kinderboerderij'. Ja die laatste is een moeilijke. De gebaren zijn dezelfde als doven en slechthorenden gebruiken.

Het was nogal onwennig om te gebaren en vooral mijn partner vond het een beetje een gênante vertoning. Gebaren in de supermarkt of bij iemand thuis vond ik toch een beetje eng in het begin. Het zal er vast gek uit zien nietwaar?

Toch maakte mijn schroom plaats voor enthousiasme en ik ging ermee aan de slag. 
Al voor de laatste (derde)  bijeenkomst maakte Lucas zijn eerste gebaar: 'Lamp".  En overal liet hij zien dat hij wist wat al die lichtjes aan het plafond of aan de muur zijn. Zo leerde hij dat er lampen in verschillende vormen en kleuren en maten zijn, maar het is altijd een lamp.

Wat een succes!

Maar het duurde even voor hij weer een nieuw gebaar leerde.
Elke keer wanneer ik een woord zei waarvan ik wilde dat hij het zou leren, of het nu binnenshuis of buitenshuis was, gebaarde ik erbij.
"Wil je spelen?" vroeg ik hem, enthousiast met mijn handen wuivend. Lucas zijn tante schoot in de lach. Maakt niet uit, zo hield ik mezelf voor, straks kan ik al met hem 'praten' voordat hij daar nog maar de leeftijd voor heeft bereikt.

De schroom zakte langzaamaan verder weg en inmiddels maak ik me er geen zorgen meer om over wat anderen denken. Zijn opa en oma zien inmiddels ook in hoe leuk het is om te doen, en zijn overtuigd van de voordelen ervan. Het idee dat hij daardoor later zou gaan praten is ook verdwenen.

Nu Lucas inmiddels 14 maanden is heeft hij al een aardige vocabulaire opgebouwd:
Hij gebaart actief: eten, drinken, koe, spelen, nijntje, slapen, lekker, daar, papa en luisteren.
Wat slordiger gebaart hij nu ook 'muis', 'hond', 'kom' (als in: kom hier) en moe.
Passief begrijpt hij ook gebaren als douchen, muziek, mama, boek, lopen, tandenpoetsen, en vast nog een paar die ik nu vergeet.
Hij is gek op boekjes; wijst aan, vertelt wat hij ziet of vraagt wat hij ziet. Dan zit hij op mijn schoot, doet mijn gebaren na terwijl ik de kans schoon zie om kusjes te geven op zijn kruintje en in zijn zachte nekje. 

Het mooiste is nog wel dat hij zelf aan kan geven dat hij wil slapen. Hij kruipt naar zijn kamertje (wonen in een appartement), gaat bij zijn deur zitten, legt zijn handje tegen zijn wang en houdt zijn hoofd scheef. Heel erg handig. Geen problemen meer met slapen. Wij maken hem niet duidelijk dat het bedtijd is, nee hij doet dat! 

We hebben nu veel contact met hem en hij gebaart er lustig op los. Nieuwe gebaren pikt hij  nu ook moeiteloos op en hij praat er steeds meer bij.

Bijkomend voordeel: in een druk gezelschap kan ik nu ook eenvoudig met mijn partner communiceren zonder dat anderen ervan hoeven mee te genieten :-)

Van iets heel onwennigs, is gebaren een wezenlijk onderdeel geworden van ons leven. En wat zijn we trots als Lucas weer een nieuw gebaar heeft geleerd!
Hij klapt dan in zijn handjes, ook helemaal trots op zichzelf.

Het gevolg: een vrolijk brabbelende peuter van 14 maanden die al druk bezig is met taal, de wereld om zich heen beter kan begrijpen en zich al aardig kan uitdrukken waardoor er minder driftbuien nodig zijn.

 Hier ga ik voorlopig mee door en ik kan het zeker alle andere mama's aanraden! Het vergt energie en inspanning en je moet zo consequent mogelijk blijven gebaren zodat je kind het oppikt, maar je krijgt er zoveel voor terug!
Het is absoluut alle moeite meer dan waard.