Baby TALK, TALK, TALK!

Baby Babbelt, Mama Smelt...

Zo is het toch? Althans, zo is het voor mij. Met zijn trotse negen maanden, ramt hij steeds vaker de stilte de tent uit, en brabbelt tegen tafel, traphek, speelgoed, en mama. Gelukkig maar, want als alleenstaande moeder houd ik niet dagenlang een gesprek gaande. Zeker niet als Muur, Stoel of Keukenmachine niets terug zeggen.

Nu is er Baby, en het is een feest om mee te maken hoe hij zijn woordenschat uitbreidt.

Zijn eerste woord was Gay. Dit, leerde ik snel, was zijn manier om aan te geven dat hij melk wilde, en wel snel. "GAY. GAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAY!" klonk het over de zomerse, Duitse vakantiepromenade. Een paar verbaasde hoofden knikten in mijn richting. "Wat zei die blauwe zak?" leken voorbijgangers te denken.  Huppa. Draagzak open, Baby vliegensvlug aan de tiet. Rust.

Welnu, zijn tweede woord. Met trots laat ik weten dat ik Baby van vroegs af aan heb blootgesteld aan muziek. Baby muziek. Radio muziek. Gezongen liedjes muziek. Hoe het kan dat zijn tweede word Abba was, is  voor mij overigens een raadsel, want als hij dat ene liedje van de radio heeft onhouden, dan heb ik een eigentijds muzikaal wondertje in mijn armen.

Daarna kwam Baa Baa, waar ik erg trots op ben. Als ik een dubbeltje had gekregen voor de keren dat ik Baa Baa, Black Sheep heb gezongen om hem aan het lachen te krijgen, kon ik nu mijn eigen rijstveld kopen in China (als ik dat zou willen).

Waarom een Engels liedje? Ik heb het dappere voornemen om Baby tweetalig op te voeden, met hier en daar een vleugje Arabisch. Fantastich, zo'n international kindje. Handig voor op reis. Normaliter zou de ene ouder de ene taal spreken, en de andere ouder de andere. Bij somber gebrek aan een papa, wissel ik de talen thuis behendig af. Hij reageert nu net zo snel op "kijk", als op "look". Zou de intonatie er ook een rol bij spelen? Vast en zeker.

De laatste weken gaat Baby als een speer vooruit. Fijn motorisch, grof motorisch, en brabbel-motorisch.

Baa Baa, wordt Bee Bee, of Bwvoe. Yaaa yaaa, en guh. En dan, zie hier, hij zegt, Bach. Niet "bag", als in "tas" in het Engels. Dat zou wel logisch zijn, aangezien zijn love-affair met mijn prachtige Prada. Maar nee, het is overduidelijk "Bach". Het zal wel door het mooie mobiel komen wat al maanden klassieke toontjes opdreumt tijdens het spelen in de box.

Vandaag besloot ik de taalkundige opvoeding een treetje op te voeren. Terwijl Baby verse mango naar binnen slurpte, zei hij weer vol enthousiasme, "Bach".

"Chopin," bracht ik in. "CHOPIIIIIIIN." (Met nasale franse klank, uiteraard).

"Bach," zei Baby. "Bach!"

"Chopin!" hield ik vol, en goot er nog een lepel gele drap in.

Baby keek mij aan alsof ik gek was geworden, en wilde zeggen. "Shopping, Mother? Shopping? We did that yesterday!"