Zo grappig hoe je dingen ineens totaal anders kan doen, of durft los te laten als je meerdere kinderen krijgt. Was ik nog net als mijn man, heel stellig in sommige dingen zoals het bedtijd ritueel, gaat het nu sinds de komst van ons derde kindje totaal anders...
Ik heb er net een blog over geplaatst mijn zoontje slaapt sindskort helemaal niet meer zonder hulp. Waar hij eerst om zeven uur savonds zonder problemen in zijn ledikant (die overigens op mijn kamer staat) sliep gaat dat niet meer. Misschien is het zijn sprongetje, ik weet het niet. Maar sinds dik een week slaapt hij hij mij in bed. Misschien hij momenteel meer warmte nodig. Als ik merk dat zijn sprongetje weer voorbij is ga ik het weer proberen in zijn eigen ledikant. Maar ik slaap prima met hem naast mij en hij ook. Dus zolang het nu even moet vind ik het geen probleem
Mijn dochter heeft tot 4 maanden bij ons op de kamer geslapen. Vooral in het begin had ze veel behoefte aan contact en wou ze gewoon bij ons zijn. Ik heb het in kleine stapjes gedaan, eerst bij ons in bed en langzaam steeds een stukje afstand meer, daarna in de wieg strak tegen ons bed aan en langzaam de wieg een klein stukje van bed geschoven. Ik vond het belangrijk dat de kleine niet al te lang bij ons in bed sliep i.v.m. afwennen later en dat ik heel onrustig slaap. Bij 4 maanden merkte ik dat ze juist wakker werd van mijn gedraai en heb ik haar voor haar rust op haar eigen kamer gelegd. Heel lang eerst nog een half uur geknuffeld voordat ik haar in bed legde, denk tot wel 6 maanden. Ze had behoefte aan knuffels en liefde en dat deed ik met plezier. Probeerde hetzelfde slaapritueel aan te houden. Het is iedere keer weer zoeken en kijken naar je kindje, en niet alles werkt bij ieder kindje. Pas was ze ineens heel verdrietig met bedtijd en ontroostbaar, en ik pakte haar steeds op. Duurde uren voor ze sliep. Plan van aanpak omgegooid en als ze huilde alleen terug voor een speen en een aai over haar bolletje, om de paar minuten. Zodat ze wel wist dat mama in de buurt is, 1 avond nog een half uur geduurd, daarna weer perfect slapen. Het is iedere keer weer zoeken naar de oplossing :)
Lolarosa
Ik heb er net een blog over geplaatst mijn zoontje slaapt sindskort helemaal niet meer zonder hulp. Waar hij eerst om zeven uur savonds zonder problemen in zijn ledikant (die overigens op mijn kamer staat) sliep gaat dat niet meer. Misschien is het zijn sprongetje, ik weet het niet. Maar sinds dik een week slaapt hij hij mij in bed. Misschien hij momenteel meer warmte nodig. Als ik merk dat zijn sprongetje weer voorbij is ga ik het weer proberen in zijn eigen ledikant. Maar ik slaap prima met hem naast mij en hij ook. Dus zolang het nu even moet vind ik het geen probleem
jessa
Mijn dochter heeft tot 4 maanden bij ons op de kamer geslapen. Vooral in het begin had ze veel behoefte aan contact en wou ze gewoon bij ons zijn. Ik heb het in kleine stapjes gedaan, eerst bij ons in bed en langzaam steeds een stukje afstand meer, daarna in de wieg strak tegen ons bed aan en langzaam de wieg een klein stukje van bed geschoven. Ik vond het belangrijk dat de kleine niet al te lang bij ons in bed sliep i.v.m. afwennen later en dat ik heel onrustig slaap. Bij 4 maanden merkte ik dat ze juist wakker werd van mijn gedraai en heb ik haar voor haar rust op haar eigen kamer gelegd. Heel lang eerst nog een half uur geknuffeld voordat ik haar in bed legde, denk tot wel 6 maanden. Ze had behoefte aan knuffels en liefde en dat deed ik met plezier. Probeerde hetzelfde slaapritueel aan te houden. Het is iedere keer weer zoeken en kijken naar je kindje, en niet alles werkt bij ieder kindje. Pas was ze ineens heel verdrietig met bedtijd en ontroostbaar, en ik pakte haar steeds op. Duurde uren voor ze sliep. Plan van aanpak omgegooid en als ze huilde alleen terug voor een speen en een aai over haar bolletje, om de paar minuten. Zodat ze wel wist dat mama in de buurt is, 1 avond nog een half uur geduurd, daarna weer perfect slapen. Het is iedere keer weer zoeken naar de oplossing :)