Babababababytaal!

“Heb jij een poepie in je pampieee gedaaaan” hoor ik mezelf hoog en hard zeggen ?. Dit soort babytaal floept er non-stop uit zonder dat ik er iets aan kan doen, herkenbaar?! Het mooie is dat we dit niet zomaar doen. Deze manier van praten heeft namelijk een hele mooie functie!

In de eerste vier jaar van een mensenleven bevindt zich de gevoelige periode voor het ontwikkelen van taal. Hoe vaker we aan taal worden blootgesteld, hoe meer en beter we taal zullen verwerven. Dit noem je ook wel taalrijpheid. Van nature weten wij blijkbaar hoe we kinderen kunnen helpen bij het aanleren van taal. Zo praten we instinctief met hogere en hardere tonen als we tegen een baby praten, gebruiken we automatisch verkleinwoorden (dat verklaart mijn “poepie in je pampie” ?), herhalen we de geluiden die het kind maakt, vereenvoudigen we woorden en zinnen en praten we vaak met een vragende toon. Ook zeggen we vaker “papa/mama zal dit even pakken” in plaats van “ik zal dit even pakken”. Instinctief versimpelen woordvormen en zinnen. Dit alles zorgt ervoor dat een kind het beter kan begrijpen. Het stimuleert de taalontwikkeling! Je lokt bij baby’s bijvoorbeeld eerder een reactie uit. Ook luisteren kinderen liever naar deze manier van praten dan naar “normale” taal. 

Deze manier van praten noem je ook wel Parenthese, oudertaal. Hierbij is onderscheid te maken in Motherese (de taal die mama’s gebruiken) en Fatherese (de taal die vaders gebruiken). Er is namelijk verschil tussen deze twee manieren van communiceren. Vaders stellen in contact met hun kids meer vragen, gebruiken moeilijkere woorden en vragen vaker wat een kind bedoelt als hij/zij iets zegt. Ook hier is een goede reden voor. Moeder natuur heeft namelijk over deze rolverdeling nagedacht. Ze zeggen namelijk dat moeders zich in de opvoeding richten op de veiligere binnenwereld en vaders op de veeleisende buitenwereld.

Het babytaaltje wat we gebruiken klinkt soms suf als je jezelf of een ander hoort praten. Misschien had je jezelf zelfs voorgenomen om nooit zo te praten tegen je eigen kinderen ?, maar het is dus alleen maar goed! En niet alleen voor de taalontwikkeling natuurlijk, ook voor de band tussen jou en je kleine. “Gaat Ella zo lekker slaapie slaapie?” hoor ik mezelf net zeggen. “Tatatata” reageert ze. Jep, ik blijf lekker zo kletsen dus ??? !