ALTE

Onze jongen was net een dag oud toen ik savonds op de bank zat met hem. Even heerlijk met ‘m zitten nu alle andere kleintjes in hun bedje lagen. Gewoon tegen mama aan op de manier hoe je een flesje geeft normaal. Zo fijn.

Mijn man zat in de keuken en we kletsen wat tussendoor, toen ik voelde dat Donny niet zo voelde als daarnet. Toen ik naar hem keek wist ik dat ik de ergste minuten uit ons leven zou meemaken. Donny voelde slap en hij ademde niet. Ik sprong op van de bank met hem rechtop in mijn handen , wiebelde hem wat heen en weer. En tegelijk riep ik naar mijn man. 112 bellen, nu!

Hij kwam eraan en begon met bellen. “Wat is er met hem” vroeg hij me , en riep hij. Ik wist het niet. Donny ademde niet en niks leek te helpen. Rechtop houden, blazen in zijn gezichtje , ik probeerde hem te trickeren waar ik kon. Ondertussen hoorde ik dat mijn man de ambulance dienst aan de telefoon had. Ik hield Donny tegen me aan en klopte op zijn rugje.. toen verstijfde hij. Zijn armpjes verkrampten maar zijn oogjes bleven dicht en nog steeds geen ademhaling. Nog nooit gedaan of hoeven doen maar ik moest iets doen. Ik deed zijn neusje dicht en blies in zijn mond. Na een keer of drie zag ik reactie. Pakte hem op en probeerde hem er weer goed bij te krijgen. Dit lukte en de emoties kwamen bij ons beide los. Bijna, bijna waren we je kwijt. Ik heb je niet horen of zien verslikken, het was alsof er ineens een uit knopje werd ingedrukt. 

Op het moment dat de ambulance met spoed de straat in kwam lag Donny naar me te kijken. Alsof er niks aan de hand was. 

Hij werd onderzocht en besloten hem mee te nemen om na te laten kijken en ter observatie te houden. Na een paar dagen aan de monitor en geen bijzonderheden mocht hij mee naar huis.

Hij had een ALTE. ( hieronder vallen diverse dingen zoals een apneu, reflux etc) Ondanks een babyfoon zou ik niks gemerkt hebben want hij maakte totaal geen geluid. Volgens de kinderarts zijn dit de ‘wiegedoodkindjes’ waarvan niemand echt weet wat er nou precies is gebeurd..

Ik ben zo blij dat hij op dat bewuste moment niet even alleen was, dat hij niet boven in zijn bedje lag maar bij mij op schoot. Dit waren met stip de ergste minuten uit ons leven. 

Gelukkig lijkt hij niks te hebben over gehouden aan zijn ademstilstand van een paar minuten en kunnen we nog volop van hem genieten ❤️