Als ze nu niet ademt, start ik de reanimatie

Als ze nu niet ademt... Start ik de reanimatie

Op 9 augustus 2019 krijg ik een super leuk bericht. De eigenaresse van mijn favoriete kleding winkel in Eindhoven is zwanger! Én ze wil mij in de kraamweek! Na 2 miskramen is het eindelijk goed gegaan. Ze is nu 16 weken zwanger van een gezond meisje. We houden de hele zwangerschap contact met elkaar. En spreken af dat ze mij appen wanneer de bevalling begint en ze naar het ziekenhuis gaan.

Op 20 januari 2020 krijg ik een berichtje dat ze een ballonnetje krijgt. Hiermee wordt de bevalling opgewekt. Ze houd mij goed in spanning want vervolgens hoor ik niets meer. Daardoor maak ik me zorgen. Maar dan, “Ze is om 23:31 geboren”. Lewis is geboren. De bevalling was heftig maar heel intens. Er was een geboortefotograaf bij die de bevalling op een prachtige manier wist vast te leggen. (Zeker doen als je hier nog over twijfelt! Alleen kan dat nu helaas niet in de Corona tijd).

De volgende ochtend mogen ze naar huis. En wie staat daar voor de deur? IK! Ik mag deze week voor dit prachtige gezinnetje gaan zorgen. Het huis zit vol met familie die kleine Lewis even komen bewonderen. Iedereen is super trots en opgewekt. Heel leuk om te zien. De kraamweek gaat super, het is fijn dat we elkaar al kennen. Daisy en Toon zijn super trots op hun dochtertje. Ze kunnen het nog steeds niet geloven dat dit echt hun kindje is. De liefde spat er echt vanaf, voor elkaar en voor Lewis. Maar dan...

Het is vrijdagmiddag 24 januari 11.30. De dag die ik nooit vergeet. De zus van Daisy komt met haar twee kleine dochtertjes op bezoek en zitten gezellig met z’n alle op de bank. Toon is aan het douchen boven en het is tijd om te voeden. Daisy legt Lewis in de ‘Madonna’ houding om aan de borst te gaan. Lewis ligt goed om aan te happen. Ineens uit het niets wordt ze rood. Waarop wij nog zeggen; ‘Oh die is aan het poepen’. Maar eigenlijk zodra wij dat zeggen vertrouwen we het niet. Daisy pakt haar een beetje omhoog en kijkt in haar gezicht. Ik zie dat ze nóg roder wordt en trek Lewis héél snel uit Daisy’s armen. Ik zie meteen dat dit niet goed is! Ik hou haar voor me om goed te zien wat er gebeurt. En er gebeurt juist helemaal niks. Ik zie een rode baby voor me die geen adem krijgt. In een seconde weet ik precies hoe ik moet handelen. Ik blaas in haar gezichtje, buig haar voorover en aai/klop over haar rug naar boven toe. Geen reactie. Ik laat haar weer een beetje achterover. Blaas weer in haar gezicht, en herhaal dit 3x opnieuw. Blazen, buigen, kloppen. Daisy en Nadine zitten verstijfd op de bank naar mij te kijken wat er gebeurt. Ik denk bij mezelf: “Als ze nu niks doet, begin ik de reanimatie en zeg ik dat ze 112 moeten bellen met de woorden: baby 3 dagen oud

reanimatie “. Het ligt op het puntje van mijn tong om te zeggen. Op dat moment krijgt Lewis weer lucht en begint ze heel hard te huilen. Zo hard heb ik een baby nog nooit horen huilen. Ik zeg meteen dat dit goed is! En ik sta op om met haar te gaan lopen om te troosten. Ondertussen leg ik zonder dat Daisy & Nadine het zien mijn hand op Lewis haar hartje en probeer haar hartslag te tellen. Maar die gaat zó mega snel dat dit niet lukt. Ze wordt weer rustiger en valt in diepe slaap. Logisch ook, want voor een baby’tje is dit super zwaar. We zijn allemaal heel erg ontdaan van wat er die afgelopen 5 minuten is gebeurt. Ik bleef godzijdank heel rustig en wist wat ik moest doen. Daardoor hadden ze gelukkig iets minder in de gaten hoe ernstig het was.

Ik bel de verloskundige en vraag aan haar hoelaat ze op visite komt. En dat er enige spoed achter zit. Binnen een half uur staat ze op de stoep. Het is Connie, een super lieve verloskundige. We leggen in detail uit wat er is gebeurt. Ze vertrouwd het niet en belt de dienstdoende kinderarts in het ziekenhuis. Zij geeft aan dat dit zoals hoe wij het omschrijven op een ALTE* lijkt. (Onderaan de blog de uitleg van een ALTE). We mogen direct naar het ziekenhuis komen. Ondertussen zijn de tranen wel gekomen. We zijn zó geschrokken. Toon (papa) had het niet mee gemaakt omdat hij meteen toen hij beneden kwam Lewis moest aangegeven bij de gemeente. Daisy en ik vallen elkaar huilend in de armen en praten erover.

We pakken onze spullen en gaan naar het ziekenhuis. Waar ze ons verhaal heel serieus nemen en wat testen doen. Ze wordt voor 24uur aan de monitors gelegd om haar goed in de gaten te houden. Daarop zagen ze een klein dipje waardoor ze nog eens 12uur aan de monitor moest. Dit is natuurlijk helemaal niet leuk maar het gaf wel rust dat ze goed gecontroleerd werd. Op zondag middag mocht ze weer naar huis. En dat moest gevierd worden. We gingen met zijn 4e (Daisy, Toon, Lewis & ik) lunchen met champagne. Daarna maakte we een wandelingetje door het stads park. De rest van de kraamweek was fijn. Het vertrouwen dat het niet nog eens zou gebeuren moest groeien. Ook het vertrouwen in Lewis. Gelukkig wist ik het na 10 dagen af te sluiten en heb ik ze toch veel vertrouwen kunnen geven. Als dank kreeg ik een mega mooi groot pakket uit haar winkel. Uiteindelijk liep het dus goed af en ben ik heel blij dat ik op dat moment wist hoe ik moest handelen en rustig bleef. Al kwamen de tranen thuis er ook weer even uit. Omdat ik écht dacht; ‘Ze sterft hier in mijn armen...’

* De afkorting ALTE staat voor Apparent Life Threatening Event en is het plotseling optreden van een ‘ogenschijnlijk levensbedreigende situatie’ bij een kind van nul tot twee jaar. Als een baby een ALTE heeft, dan is hij plotseling slap, bleek of blauw, en lijkt niet te ademen. Maar op het moment dat je het kind prikkelt, bijvoorbeeld door hem op te pakken of op zijn rug te kloppen, gaat hij weer reageren. Soms is het nodig om het kind mond op mond beademing te geven voordat hij weer reageert. Als een kind eenmaal is bijgekomen van een aanval, lijkt hij (in veel gevallen) al snel weer kerngezond, alsof er niets gebeurd is.

Het is ontzettend schrikken als je kind een ALTE krijgt; en dat is nog heel zacht uitgedrukt. Veel ouders die het hebben ervaren zijn ervan overtuigd dat hun kind zou zijn overleden, als ze hem niet zouden hebben geschud, geprikkeld of gereanimeerd.

https://www.oudersvannu.nl/video/kinder-ehbo-reanimatie/