Afscheid van een hartje♡

Het is 8 januari, nu alweer ruim een jaar geleden. Het gesprek met de artsen is duidelijk. Onze keuze staat vast en het ziekenhuis is bereid daaraan te voldoen. Vanwege de pijn die Niene heeft besluiten we niet lang te wachten en een dag later de behandeling te stoppen. Het komt, ookal is mijn wens nog zo groot, toch hard aan. Wat snel al!

De rest van de familie is op de hoogte gebracht en mag vandaag afscheid komen nemen. Het personeel van de IC heeft een kamertje ingericht voor het bezoek dat komt. 4 stoelen staan er. Weten zij veel dat wij een grotere familie hebben.

Ik weet niet hoe laat het is als ik het kamertje binnenkom. Er zit inderdaad familie, meer dan 4 man. "Zo, het is al aardig druk" zeg ik.
Een nicht van mijn man kijkt me aan en zegt "dan moet je eens in de Ronald Mac Donald huiskamer gaan kijken"
Verbaasd kijk ik haar aan en loop de afdeling af. De huiskamer is niet ver weg en ik loop er heen. Zodra ik de deur open doe, zie ik het. Een lange tafel, vol met familie! Iedereen is gekomen. Van Rotterdam tot Gemert, ze zijn er allemaal voor ons en voor Niene!

Dan mogen de familieleden en vrienden afscheid nemen van Niene. Mijn oma is er. Voor opa is het teveel. Ik zie mijn oma nog aan het bedje staan van Niene. Verdomme! Dit hoort toch niet?! Mijn oma die afscheid neemt van haar achterkleinkind! Het is een van de lastigste momenten van die dag.

Tegen de avond gaan we met het gezin wat eten in de kantine beneden. We lachen wat maar als een boer met kiespijn. Morgen eten we weer thuis en is de ellende voorbij maar daar wil ik nog even niet aan denken.

Ook later op de avond stroomt het bezoek nog binnen. Ik heb iedereen die dag geteld en al met al hebben we ongeveer 70 man aan bezoek gehad. Mijn stappenteller geeft aan dat ik ruim 10 km heb gelopen en ik ben best gesloopt. Rond half 11 zijn de laatste aan de beurt. Mijn beste vriendin en haar partner. Wat hebben we veel steun aan hen gehad en nu nog! Ze neemt Niene op schoot en hij zit naast haar. Samen nemen ze afscheid van onze Niene.

Iets over 11 uur laten we ze uit. Zij zullen Niene nooit meer zien. Het dringt nu pas tot me door. De hele dag ben ik geleefd door familie en door Niene. Ik ging door want we gunde iedereen een afscheid. Maar morgen is het echt voorbij. We hadden Niene liever niet laten gaan maar dit leventje gunde we haar niet. We gunde haar rust en dat zal ze eindelijk krijgen. Een mooiere wens konden we niet voor haar in vervulling laten gaan..☆