26 weken geboren en wat nu.....

Hayley is niet zo klein als ze hadden verwacht. 

Hayley is 1135 gram en 30 cm lang. dat is serieus zwaar voor een kindje van 26 weken krijgen wij te horen.

als de opa's en oma's zijn geweest (Martin z'n ouders zijn ook naar het vu gekomen nl) en mijn zus en zwager ook zijn langs geweest bij Hayley gaat iedereen naar huis.

Martin en ik gaan terug naar de NICU. daar krijgen we een spoedcursus prematuriteit.
Hayley is alleen immatuur, dat betekent dat ze onder de 28 weken is geboren. Ze vertellen ons alles wat we moeten weten. Het lijkt wel alsof we in een uur tijd kinderarts zijn geworden. Het duizelt allemaal in ons hoofd.

Omdat Hayley vandaag geboren is en ze al genoeg prikkels heeft gehad voor vandaag, mag ik vandaag niet buidelen met haar. Ik zeg oke maar heb eigenlijk geen idee hoe alles in z'n werking gaat daarmee. 

Ik krijg de opdracht om te gaan kolven, want borstvoeding is nu het beste wat Hayley kan krijgen.

We gaan terug naar de afdeling waar ik op een 2 persoonskamer kom te liggen. voor nu nog alleen en dat is wel lekker eigenlijk. De verpleegkundige komt met het kolfapparaat. Fijn toch die borstvoeding.
Voor de goede orde, voor mijzelf was ik ANTI borstvoeding. Die borsten zijn van mij en soms mag manlief er mee spelen hihi, maar verder geen gehannes eraan.
Nu gaat dat veranderen. het beste voor mijn dochter kan ik haar geven dus kom maar op zei ik, al die flesjes wel ff vol gooien haha.

Op dat moment zegt de verpleegkundige, Mevrouw Tieland u mag blij wezen als u er 1 druppel uit krijgt. Die borsten moeten eerst volop melk gaan produceren nu en dat duurt ff.

De moed zinkt me al in de schoenen, maar vooruit met die geit.

Voorgevel bloot, de zuigers erop en melkkoe spelen. ik zit te kletsen met Martin en hebben het volop over Hayley. Dan krijg ik me toch ineens een raar gevoel in de voorgevel en ineens, drup drup drup.
Na ongeveer 20 a 30 min komt de verpleegkundige terug.

En hoe gaat het hier zegt ze en daarna valt haar mond open. De flesjes worden samen gevoegd en ik heb wel geteld 50 milliliter gekolfd. Wauw wat geweldig zeg. Ze zegt dat het niet vaak voorkomt dat er zoveel in de 1e kolfbeurt gekolfd wordt.

Dit moet nu snel naar Hayley, dus hup Martin en ik weer naar de NICU. Daar precies de zelfde verbaasde gezichten als op de afdeling.
Hayley krijgt nu welgeteld 1 milliliter per 2 uur dus hier kan ze wel even mee voort.
Dit is trouwens het begin van de mega productie die ik gehad heb met als toppunt 2,3 liter op 1 dag!!!!

Ik merk dat deze dag z'n tol wel heeft geëist. We zijn papa en mama geworden en in plaats van heerlijk kraamhulp te hebben gehad heb ik nog geen moment rust gehad en genomen vandaag.
Voor het eerst sinds maandagmiddag nemen Martin en ik afscheid. Ik sta te huilen want nu ben ik echt alleen.
Geen kindje meer bij me en Martin is ook naar huis. ppfff erg zwaar moet ik zeggen.

Maar mijn geluk kan even later niet op als ik een buurvrouw op de kamer erbij krijg. We kletsen iets en ik besluit dan even te gaan douchen.
Als ik er onderuit komt, bel ik eerst de NICU om te vragen hoe het met Hayley gaat en spreek ik af dat ik rond 8 uur nog even langs kom bij haar. Dat is prima, want krijg te horen dat ik op elk moment van de dag langs mag komen of kan bellen. 

Als ik dan even rustig zit, begint de buurvrouw over dat het toch wel lekker is zo zonder baby bij je. Nu kan ze heerlijk doorslapen en nog even aan zichzelf denken. Een potje nagellak komt te voorschijn en zie haar zichtbaar en oprecht genieten. Het enige wat ik kan, is mijn tranen inslikken. De tranen die ik zo graag de vrije hand wil geven, want ik mis WEL mijn dochter. Ik was aan het genieten dat ze bij me was is mijn buik.
Mijn begrip voor haar is weg en heb mijn gordijn gesloten. Ik wil geen contact met iemand die zo over z'n kind denkt!! Ze merkt niet eens op dat het gordijn gesloten wordt , want ze blijft maar door ratelen.

Ik bel Martin en zeg dat ik bij hem wil zijn. hij mist mij ook maar gaat nu slapen. Hij is echt helemaal op. (nu is de buurvrouw pas stil)

Ik daarentegen ga voor het eerst alleen naar Hayley. Ik zit bij haar couveuse en vertel haar alles over de buurvrouw op mijn kamer.
Ik vertel haar hoeveel ik haar mis en dat ze haar best moet doen, want Hayley 1 op de 4 kindjes overleeft het maar!!!

Dan ga ik terug naar mijn kamer, waar mijn gordijn nog steeds dicht is.
Ik poets mij tanden en kruip mijn bedje in. Ik ben moe, emotioneel uitgeput.
Ik val in een diepe slaap. op naar de volgende ochtend .....

(voor alle duidelijkheid, het eendje op de foto is net 10 cm lang. Het eendje lijkt hier heel groot maar eigenlijk is Hayley dus gewoon klein hihi)