Snap
  • Baby
  • Kind
  • Mama
  • mama
  • tweeling
  • vader
  • kwaaltjes
  • plagen
  • zoons
  • onvoorstelbaar

2 zoons en een vader, 3 plagen voor mama ;)

Hier is een start van een blog, een moeder met 3 plagen; een bijna 5 jarige tweeling en een man die vrachtwagenchauffeur is.

Hier is een start van een blog, een moeder met 3 plagen; een bijna 5 jarige tweeling en een man die vrachtwagenchauffeur is.

Zelf werk ik 4 middagen op een BSO ( buitenschoolse opvang) en worden onze jongens opgevangen door Oma en Opa.

Zwanger worden ging niet vanzelf, het heeft heel wat onderzoeken en hormonen en huilbuien gekost maar na 2 jaar aanmodderen ging onze grootste wens in vervulling en bleek ik zwanger:) dat extra streepje op de test en wat er dan door je heen gaat..... onvoorstelbaar en niet te vertalen met woorden. Na een week hadden we de 1e afspraak bij de gynaecoloog voor een controle echo of ik echt wel zwanger was, nou toen kwam de schrik, Meneer, Mevrouw u weet toch wel dat het er twee zijn?

EUHHHHH nu wel, na de eerste schrik (duurde maar een paar tellen) overheerst blijdschap en mogen we de aanstaande opa's en oma's laten schrikken.

Na een superzwangerschap met een paar bekende kwaaltjes X 2, en zwangerschapssuiker, ben ik met 4,5 kg meer met 38 weken bevallen op 21 januari 2008 van een gezonde tweeling: Teun Cornelis om 18;28 met 3100 gr en Gijs om 18;32 met 2890 gr. De volgende ochtend mochten we naar huis en daar begint het.

In ons dorp zijn meerdere tweelingen geboren ook rond dezelfde tijd, maar je bent en blijft een bezienswaardigheid, als we kijkgeld hadden gevraagd voor iedereen die wou kijken was ik nu rijk geweest denk ik.

Na 5 maanden ben ik een baan gaan zoeken, financieel gezien was dit echt nodig want al die luiers en voeding kost toch een heleboel en het salaris van een nationaal chauffeur is niet veel ondanks de lange werkdagen en -weken. Zo ben ik dus terecht gekomen op de BSO hier werk ik 4 jaar later nog steeds.

Na 4 jaar is de verzorging van de jongens makkelijker geworden maar de opvoeding.... vind ik toch heel moeilijk. zeker omdat mijn moeder die oppast, toch heel veel strenger is, van de oude stempel zeg maar, en wij vinden het fijn de jongens toch ook een eigen mening te laten vormen en vaak is het daar: omdat ik het zeg!

Het zijn hele lieve mensen en de jongens zijn dol op ze en wij ook, maar toch steekt het dat zij voor onze jongens zorgen en ik moet werken en dan ook nog dat ze andere ideeën erop na houden over hoe het er in huis uit moet zien (supernetjes bij hun tot lekker rommelig bij ons) en het feit dat er geen tot weinig ruimte tot overleg is voor de kinderen, terwijl wij dat wel proberen (tot in het redelijke natuurlijk, ik ga geen discussies voeren met een 4 jarige maar wil wel dat ze begrijpen wat we bedoelen en ik wil ook weten wat er in hun omgaat). en wij (vooral ik als hun dochter) hier commentaar op krijgen dat we te soepel zijn en echt strenger moeten zijn voor ze.

Zijn er mensen met dezelfde ervaringen en zijn er andere ideeën hierop? Ik hoor ze graag. Momenteel ben ik aan het solliciteren voor werk wat het grootste gedeelte onder schooltijd is, Nu werk ik mijn 16 contract uren verdeeld over 4 middagen omdat het niet anders mogelijk is bij mijn werkgever vanwege het hele gedoe over kinderopvangtoeslag en bezuinigingen enzo of ik moet vrijwillig mijn uren inleveren (en dus ook salaris)

11 jaar geleden

Moeilijk zeg. Denk dat veel ouders hiermee te kampen hebben. Mijn moeder past 1 dag op in de week (en dat vind ik zelf en ook mijn moeder meer als genoeg).... over het algemeen denken wij wel hetzelfde qua opvoeding...en ons meisje is van karakter erg lief en zacht, en gehoorzaam en heeft zo heel af en toe eens haar buien...dus m'n moeder heeft het er qua opvoeding niet druk mee.... alleen moet mijn moeder erg wennen dat ze 1 kleinkind heeft om op te passen (ze heeft zelf 4 kinderen gehad) en ze merkt dat ze met 1 kleinkind ook wat vaker zelf moet spelen of speelgelegenheden moet opzoeken waar meerdere kinderen zijn. En er zijn echt wel dingen die ik anders zou doen dan mijn moeder... vind haar zo nu en dan wat onverschillig en lui in dingen...zoals geen jas aan doen naar buiten, terwijl het net wat te koud is, haar handjes niet wassen voor het eten aan, haar met een snottebel laten lopen etc., of haar te lang in haar kletsnatte luier laten lopen, of haar net wat te veel laat snoepen, of haar te weinig laten drinken... het is misschien een hele lijst van dingetjes/irritaties.. maar de basis is goed en voelt goed als ze bij mijn moeder is, en mijn dochter voelt zich ook erg op haar gemak bij opa en oma....er is in ieder geval erg veel liefde....ik wil ook graag mijn moeder het vertrouwen geven dat ze haar eigen gang kan gaan, en haar eigen plannen mag hebben wanneer mijn dochter bij haar is... we grijpen wel in wanneer we dingen echt niet vinden kunnen... maar dat is tot nu toe niet vaak voorgekomen...

11 jaar geleden

mijn moeder past ook op en gelukkig denken wij wel redelijk hetzelfde qua opvoeding. Kleine dingen waar we anders in staan zijn uitgesproken en zij probeert het "onze manier" te doen. Uiteindelijk zijn het jullie kids en jullie manier is de beste voor jullie en daar zal de opvang (of dat nou kdv of oma is) zich naar redelijkheid in moeten schikken. Natuurlijk zullen er altijd dingen zijn die bij opa&oma anders zijn dan thuis en dat is ook niet erg, maar de basis zou hetzelfde moeten zijn. Lastige situatie...succes