2 ziekenhuisopnames binnen 2 maanden

Ik ben zelf opgevoed met de instelling, heb je geen koorts? Dan is het niet zo erg en gaat het vanzelf over. Mijn man daarentegen heeft als klein kind vaak in het ziekenhuis gelegen en denkt hier dus heel anders over, gelukkig maar! 

Mijn jongste, Abigail (1), is net als veel andere kindjes meer verkouden dan niet. Alleen was ze op een zondag ochtend niet meer het energieke meisje die we kennen maar was ze vreselijk kortademig. Je hoorde haar adem piepen en ze had ook verhoging. We waren een maand eerder ook al op de seh geweest met haar en toen kreeg ze een puffer mee naar huis. Deze hebben wij er gelijk bij gepakt en haar een aantal pufjes gegeven, maar na een uurtje was het weer bij af. Toch maar de huisartsenpost bellen? 

Zo gezegd zo gedaan, we konden gelijk terecht bij de seh. Nu met corona is alles natuurlijk veel ingewikkelder. Man mag niet mee, dus hij bleef thuis met onze oudste. Omdat Abigail dus verkouden was en ademhalings klachten had moesten we naar de Covid afdeling. Daar werd ze onderzocht en bleek haar saturatie op 93 te zitten. De arts vertrouwde dit niet helemaal, ook omdat ze zag dat Abigail echt moeite had met ademhalen. We werden doorgestuurd naar een kinderarts. 

Bij de kinderarts werd ze gelijk aan de monitor gelegd en kreeg ze nog meer pufjes, haar saturatie bleef rond de 93 hangen. Ze viel ook in slaap en toen zakte het naar 88, dus we moesten blijven. Maar eerst, een corona test. Arm kind! Gelukkig gaat dit veel sneller dan bij volwassenen maar wat was dit vreselijk om te zien. 

We werden toen opgehaald door een verpleegster van het kinderziekenhuis. We mochten ons installeren in de kamer en zaten in volledige isolatie tot de corona test uitslag bekend was (dit was eind van de middag de volgende dag, negatief! ). Abigail kreeg extra zuurstof en was zo moe dat ze gelijk in slaap viel. 

We zijn in totaal 3 nachten gebleven, elke nacht werd haar zuurstof afgebouwd maar ze kon dus nog niet zo snel zonder extra zuurstof stabiel slapen. Haar saturatie daalde elke keer onder de 90. Arm meisje moest zo hard werken om genoeg zuurstof binnen te krijgen. Dus elke 3 uur pufjes, neusdruppels en zoutoplossing. 

De kinderarts kwam elke dag langs om de volgende stappen te bespreken. Als Abigail stabiel zonder extra zuurstof kon slapen mochten we thuis verder uitzieken en de pufjes afbouwen. Na 3 nachten mocht dat eindelijk! 

Eindelijk thuis, pufjes afgebouwd en weer verder met ons leven. Ongeveer 2 weken later werd ze weer verkouden, en ja hoor, daar stonden we weer bij de seh (ik had maar alvast wat schone kleding meegenomen, ook voor mezelf want ik voelde de bui alweer hangen). Weer een corona test (weer negatief), weer in isolatie en weer extra zuurstof. Deze keer is ze 2 nachten opgenomen geweest. De verpleegster herkenden haar zelfs, en wat waren ze lief voor haar :) 

De artsen vonden dit ook veelste snel na de vorige keer dus we hebben nu een afspraak staan bij de kinder longarts  tot die tijd heeft ze een puffer ter preventie. Mijn man heeft astma dus de kans is er dat ze dit ook heeft, alleen is ze nog te jong om dit definitief te constateren. Hopelijk weten we dan meer en staan we niet met elke verkoudheid weer bij de seh.