9 jaar geleden
2 jaar en 2 dagen en ze loopt.....
Na veel fysiotherapie en veel gedoe met het CB is ze toch gaan lopen. Het was een lange weg maar super trots op ons meisje!
Wat heeft onze dochter toch een angst, steeds 1 vinger vast houden en zodra je haar los liet ging ze gelijk zitten en riep huilend "nee".
Onze dochter had vorige maand net voor haar 2e verjaardag al een jaar fysio, het ging iedere maand iets beter, veel oefenen met de fysio en daarbij natuurlijk ook zelf heel veel oefenen.
Als de fysio kwam deed ze wat van haar gevraagd werd maar zodra zij weg ging deed ze niks meer.
2 maanden geleden hadden we zoiets van nou dan krijg je iedere 2 weken fysiotherapie, ze vond het allemaal geweldig maar daarbij bleef het ook.
Als grap begonnen we al te zeggen: Wacht maar als ze 2 is loopt ze!!
Dus blijven oefenen en jawel daar ging ze met haar stoeltje schuiven want ze wilde iets pakken en dat had mama wat verder weg gelegd, de dag erna kwam de fysio. Hup de stoel ook verder weg gezet, en ineens alsof het de normaalste zaak van de wereld was trekt ze zich omhoog aan de tafel, gaat staan en loopt heel stevig naar het stoeltje en komt met haar hand in de lucht met een blokje terug gelopen.
Daar zaten we dan met z'n tweetjes op grond, doei zegt ze en loopt weer terug naar de bank.
Hier bleef het die dag bij, maar we wisten wel gelijk dat ze dus kan lopen.
De week erop was Milou jarig, ze kreeg een poetskarretje voor haar verjaardag en sleepte daar mee van stoel naar bank. 2 dagen later is mama aan het poetsen, milou komt met haar karretje voorbij, zet deze netjes in een hoekje en komt LOS terug gelopen, ik was verbaast maar deed net of ik het niet zag.
De hele dag heeft ze gelopen, we hebben gejuicht omdat ze het zo goed deed. Komt papa om 17.00u binnen, Milou gaat zich gauw op de grond zitten en zegt "nee, kan ik niet".
Tjah toen was het toch wel heel duidelijk, geen aandacht aan besteden en verder de woonkamer in lopen, dit vond ze niet leuk waardoor ze op stond en toch maar lopend achter ons aan komt.
Fysiotherapie is daarna nog 1 keer gekomen, gelijk een mooie brief voor het CB gemaakt (want volgens hen moesten we doorgestuurd worden, want lopen moest voor 20 maanden gebeuren).
Maar wat hebben we een weg afgelegd om haar weer opnieuw te laten gaan zitten, staan en lopen. Vooral het CB heeft er een hele grote rol ingespeeld, die vonden dat het allemaal niet ging volgens het boekje. Want een billenkruipertje was not done!
Via deze blog wil ik laten weten dat ieder kind het op zijn/haar eigen manier allemaal doet, zeker de ontwikkeling, geen één kind is hetzelfde. Ook al wordt het via de boekjes wel zo gemaakt.