#14: En wij zijn nog steeds in ziekenhuis! (deel 2)

Zondag 23-10-2016:

Terwijl Opa en Oma Basters hier zijn komt jou eigen kinderarts even een kijkje nemen en die komt vragen of wij eventueel nog vragen voor haar hebben (Fatma heet ze of ook wel Dr. Ozin). Wij geven nogmaals aan dat wij dit allemaal nu te lang al vinden duren en dat wij niet weer met antibiotica naar huis gestuurd willen worden. Misschien gaat het voor een paar dagen wel gebeuren maar jij moet binnen nu en 2 weken in Utrecht gezien zijn. Dus hopelijk hebben wij snel het goede nieuws en dat ze maar snel iets kunnen doen voor jou.

Ze gaat morgenvroeg meteen bellen met het WKZ en dan horen we morgen meer. Helaas werken ze bijna niet in het weekend en krijg je dan ook niet veel nieuws. Wel heb je vannacht weer lekker een keer doorgeslapen, wat was dat toch fijn voor mama. Dat komt omdat wij jou gister avond om 22.30 uur wakker hebben gemaakt voor je flesje met rijstebloem. Hopelijk slaap je aankomende nacht ook weer door. Ik heb hier nog een torentje met rijstebloem staan dus doe ik er een beetje extra in want volgens mij doen ze hier maar een klein beetje bij want je lekt met de fles. Normaal blijft alles netjes in je mondje dus laten we hopen dat het goed werkt en dat je lekker doet doorslapen. Ook voor mama is dat weer fijn.

Maandag 24-10-2016:

Om 06.30 krijg je weer de fles. Je hebt alweer een hele nacht doorgeslapen met een paar keer wakker worden maar dat was maar een paar seconden en daarna val je weer in slaap.

Ook heb je het verband weer goed losgetrokken op je hoofd want daar zit je infuus voor je medicatie. Helma plakt jou verband met tape goed dicht en ik ga je fles warm maken. Je had heel erg honger. Maar voordat ik je wou laten boeren spuug je alles over heel je bed uit! En je kleren onder en slaapzak helemaal nat. Je hebt zelfs zoveel gespuugd dat je mijn arm ook helemaal vies hebt gemaakt.

Ik snel op de bel gedrukt zodat Helma mij komt helpen want je hele bed moet verschoond worden. Kleine viezerik haha.

Er zijn 3 kinderartsen geweest want fatma is ziek. Dus zijn er andere geweest om te vragen hoe het gaat omdat jij je fles hebt uitgespuugd. Je zag er niet zo fris uit en hebt een beetje een huil dagje denk ik.

Ze gaan contact opnemen met Utrecht helaas lig je deze week nog wel de hele week in ziekenhuis want deze antibiotica kan niet mee naar huis. Hopelijk kun jij deze week vanuit het ziekenhuis in Tilburg naar het ziekenhuis in Utrecht gebracht worden. En hopelijk kunnen ze er snel wat aan doen zodat jij weer de oude bent.

Ondertussen dat ik nog bij jou op de kamer ben dit aan het typen komt er iemand binnen van de Pedagogische Medewerker. Ik had aangegeven dat ik hier graag met iemand wou praten want wij hebben al heel veel met jou meegemaakt hier. En het is me allemaal even teveel geweest. Vandaar dat ik ook alles van me af typ zodat jij dit later allemaal kan lezen. Morgenmiddag om 14.00 uur hebben wij een afspraak. En dan moet ik even naar beneden maar dan mag jij hier weer lekker met alle zusters sjansen en lekker gek doen. Want ze zijn hier allemaal dol op jou!

Om 13.30 uur ga ik naar huis even bijtanken en kleren wassen. En dacht ik slaap vanavond een keer thuis kijken of ik dan goed uit kan slapen zodat ik de rest van de tijd weer lekker bij jou kan zijn. Eenmaal thuis wil ik bailey gaan halen om een nachtje bij ons te slapen. Heerlijk knuffelen met mijn hondje die ik ook mis.

Onderweg naar opa en oma van rooij gaat mijn telefoon. Onbekend nummer dus dat moet het ziekenhuis wel zijn. Er wordt gemeld dat jij morgen vroeg met de ambulance naar Utrecht gebracht wordt. Dus ik helemaal happy en bel jou papa en oma Basters op. Papa had al vrij en oma ook dus die konden dan eventueel met ons mee. Eenmaal weer thuis gaat weer mijn telefoon en dan weer een onbekend nummer. Dus ik dacht weer het ziekenhuis. Ja hoor het ziekenhuis belde weer met de mededeling dat jij niet morgen maar donderdag naar Utrecht gaat want ze hebben morgen nog geen bedjes voor je vrij. Dus das dan weer een tegenvaller. Papa en Oma Basters weer gebeld omdat ze natuurlijk moeten weten dat jij donderdag pas gaat. Dus hun hebben weer de dagen gerolen dat ze mee konden. Alleen kan Oma Basters Donderdag niet mee dus die komt vrijdag ochtend na Utrecht om ons de hele dag bij te staan. Morgen hoor ik hoe laat je wordt opgehaald en hoe laat we naar Utrecht zullen gaan.

Dinsdag 25-10-2016:

Zo heerlijk geslapen vannacht! Eindelijk even een keer goed doorgeslapen en jij zelf ook hoorde ik toen ik bij jou op het ziekenhuis kwam. Ik had om 11:00 uur Bailey weer weggebracht om weer lekker op tijd bij jou te zijn. Dus ik kom boven op de afdeling en daar lig je dan weer bij Meike op schoot lekker aan het lachen. Ben zo blij dat jij het goed doet en dat ze hier dol op jou zijn! Dan ga je weer lekker mee naar je kamertje en gaat Meike ondertussen even bellen om te vragen hoe laat wij donderdag naar Utrecht gaan.

Even later komt ze de kamer weer binnen en vraagt of ik mee wil in de ambulance. Ik zeg ja als dat mag wil ik dat heel graag. Wil jou eigenlijk geen seconde alleen laten daar in een omgeving dat je niet kent. Maar het was goed en ik mag met jou mee. Om 09.45 is de ambulance klaar voor vertrek en dan gaan wij door naar Utrecht. Hopelijk kunnen ze daar snel iets vinden en hopelijk wordt er ook snel wat aan gedaan.

Ik geef ook even door aan Meike dat ik om 14.00 uur eventjes weg bent zodat ze jou weer in de gaten kunnen houden en dan kun je daar strak weer lekker knuffelen met de dames. Mama heeft ook al een kaartje gemaakt die kun jij donderdagochtend afgeven aan de zusters hier. Staat een mooie foto van jou op en dat je ze bedankt voor de gezelligheid. Want ja ze zijn toch dol op je. Dus kan er wel een bedankje af voor de goede zorgen.

Zo vanmiddag bij de maatschappelijk werker geweest even zitten praten. Heb er ruim een uur gezeten en ze vroeg me jou levensverhaal te vertellen en dat is nog best wel wat. Aangezien jij zoveel heb meegemaakt in je leventje moes mama het even kwijt. Vandaar dat is dit ook allemaal typ. En als jij dit allemaal gaat lezen zijn we toch echt wel een aantal jaren verder. En heb je hopelijk nergens geen last meer van gehad. Of overblijvende schade. Laten we het hopen van niet maar daar moeten wij nog achter komen.

Meike kwam ook nog langs om even te melden dat er een fout is gemaakt. Een best wel stomme en erge fout. Ze hebben jou om 00.00 uur de verkeerde medicijnen gegeven. Ze gingen uitzoeken hoe dat zo heeft kunnen lopen. De rest van de dag (de ochtend en begin van de middag) hebben ze jou wel de goede medicijnen gegeven dus in principe is het allemaal doorgespoeld. Ook hebben ze jou nog onderzocht maar je deed niks raars en je begint goed op te knappen gelukkig maar. Want je kleine manneke zo zien liggen is niks kan ik je vertellen. Je moederhart huilt gewoon. Maar laten wij hopen op een goede afloop en dat ze jou snel in Utrecht kunnen behandelen.

Woensdag 26-10-2016:

Zo om 07.30 uur schrok ik wakker en denk.. Milan moet eten! Snel heb ik je fles gemaakt en heb ik je voorzichtig wakker gemaakt want je lag nog lekker te slapen. Ik heb sokken om je handen gedaan omdat je anders hele tijd aan het infuus zit te trekken. Maar dat houdt dus ook in dat je dan niet kan duimen. En dat doe jij heel graag als jij wilt gaan slapen. Dus hebben we een beetje een onrustige nacht gehad want je bent toch een paar keer wakker geworden maar toen heb ik niet gereageerd want je viel vaneigens weer in slaap.

Maargoed je had je hele flesje weer leeg. Maar het kwam er aan de onderkant weer uit en dus weer heel je romper vies. Toen hebben Meike en Colinda jou mee in badje gedaan en wat vond je dat toch heerlijk! Zittend op je kontje was je aan het lachen in badje. Heeft echt weer tijden geduurd voordat ik zie dat je weer geniet van het badje. Hopelijk blijft dat nu ook zo en heb je nergens geen last meer van zodat wij samen kunnen genieten van jou in badje doen.

Eenmaal uit het badje en weer schoon wil je niet slapen.. Ja je bent wel kei moe maar je wil gewoon de aandacht. Om 10.00 uur ben ik naar huis om koffer te pakken en laatste dingetjes te wassen voor mee te nemen naar Utrecht morgenvroeg. Daarna eenmaal thuis gaat mijn telefoon en is het onbekend. Dus ik wist al dat dat het ziekenhuis was. En ja hoor dat was ome Patrick aan de telefoon. Het ziekenhuispersoneel wou toestemming hebben van mij zodat Ome Patrick en Tante Claudia naar jou mocht kijken ondanks dat ik thuis zit. En natuurlijk mogen ze dat want ze zijn jou trotse peetoom en peettante. Wel heel netjes dat ze daarvoor bellen om toestemming aan de mama te vragen.

Toen ik terug kwam rond 14.30 uur heb ik meike opgeroepen en toen heb jij wat lekker aan het personeel gegeven met een kaartje waarin jij ze heel dankbaar bent dat ze met jou hebben geknuffeld en dat ze jou mee hebben verzorgt. Ze gaan jou hier allemaal missen en iedereen die jij niet meer ziet komt jou een kus geven.

De kinderarts (Fatma) is ook nog geweest met nog een kinderarts in opleiding. Ze vroeg of hij het mocht doen en dat zij het dan na ging checken of hij het goed deed. Iedereen vindt jou rustig dat ze jou als proefpersoon willen haha. Maar alles was goed en als het ambulancepersoneel hier is hoeven wij niet meer op de kinderarts te wachten en kan onze reis naar Utrecht beginnen!

Donderdag 27-10-2016:

Ondertussen dat ik nu dit stukje aan het typen ben zitten wij in de ambulance onderweg naar Utrecht. Om 10:15 kwamen ze naar boven met een soort brancard waar jij met je maxicosi op werd gezet en vast gemaakt werd. Heel akelig om te zien terwijl er gewoon niks gebeurt.

Samen lopen wij naar beneden naar de ambulance ik mag met jou mee in de auto en jou papa rijd er achter aan. Gelukkig val je al voordat we op de snelweg zijn in slaap en hopelijk red je het tot je volgende voeding. Zodra we in Utrecht zijn ga ik eerst je flesje maken en je eten geven zodat je daarna weer een beetje kan slapen want dit kost jou heel veel energie.

Eenmaal aangekomen op de kamer zien wij dat jij met 3 andere kinderen op de kamer ligt. Ik heb aangegeven dat jij moeilijk kan slapen als het druk is omdat jij nog prikkelde bent bij drukte. Helaas trekken ze hun eigen daar niks van aan en zeggen ze ja, maar de 1 persoonskamers zijn voor zieke kinderen. Ik denk ja ben jij dan niet ziek zo niet stuur ons dan naar huis.

Even later komt de dokter want die wil nog een echo maken van je nieren en je blaas. Je had geen luier aan want hij wou je zien plassen en wat denk je ja hoor jij plast over de arm van mama heen. Haha wij moesten wel lachen. Helaas is er op de echo niks te zien dus hopen dat ze morgen met de kijkoperatie wel iets te zien is zodat alles voorbij is en we lekker kunnen gaan genieten!

Later toen wij terug waren van de echo kwamen ze nog een keer want ze wouden weer bloed afnemen en wegen en meten. Maar jij sliep. Dus wij waren al blij want je was vanmorgen om 08.00 uur al wakker en nu was het inmiddels 16.00 uur. Dus ik zei dat ze dat mochten doen als jij wakker was. Wij gingen even beneden wat eten want wij hadden honger. Eenmaal terug was jij aan het huilen en stond de verpleging erbij. Ze hadden je al gewogen en gemeten ze wouden nu alleen nog bloed afnemen dus dat heb ik ze ook maar laten doen.

Wij hoopte dat je met je fles van 19.30 uur wel meteen zou slapen. En inderdaad het duurde niet lang voordat jij zou slapen. Toen jij sliep zijn wij ook gegaan naar het Ronald Macdonald huis om daar lekker te slapen. Ik was zelf heel moe en sliep om 20.30 uur. Maar om 22.00 uur gaat mijn telefoon dat jij niet stil te krijgen bent. Dus ik zei ik kom eraan.

Eenmaal weer in het ziekenhuis hebben ze jou op de speelkamer alleen gelegd omdat jij de andere kindjes wakker hield. Wel had je sokjes om je handjes omdat jij anders het infuus uit jou hoofdje zou trekken en dat moeten wij niet hebben want dan moeten ze je opnieuw prikken. Ik had je lekker vast en je sokjes uitgedaan en je viel zo in slaap op mijn schoot. Voorzichtig weer in je bedje gelegd met je olifantje aan en je was weer zo vertrokken.

Ze hebben je ‘s avonds nog wakker gemaakt voor de fles want dat had ik wel aangegeven. En gelukkig hebben wij geen telefoon meer gehad over dat jij niet in slaap kan komen.

Vrijdag 28-10-2016:

Vandaag de GROTE dag. De dag dat jij geopereerd wordt en hopelijk van alle pijn en ellende wordt verholpen. Om 06.30 uur mocht jij nog een flesje melk. Maar daarna niet meer want jij moet nuchter de operatiekamer in. Om 10.30 uur mag je eigenlijk weer eten maar omdat jij geopereerd gaat worden mag het helaas niet dus wij hopen dat jij heel snel opgeroepen wordt want je wordt onrustig. Dan maar lekker tv kijken dan ben je tenminste een beetje kalm. Om 10.45 uur worden we opgeroepen! Yes! Dus wij moeten jou helemaal uitkleden tot je luier aan toe. Ook moeten wij je een schone luier aangegeven. En dan krijg je een mooi wit jasje aan. Ik ga met je mee totdat jij onder narcose bent. Eenmaal om 11.00 uur lopen wij naar de operatiekamers toe en daar mogen we allemaal tot het halletje ervoor naar binnen. Daar kleed ik me om in een mooi blauw pak met mutsje en hoesjes om je schoenen. Daarna neem ik je weer mee op me arm en ga je daar op het grote bed liggen. Huilend word je in slaap gebracht. Het duurde nog geen 30 seconde of je bent weg. Ze zeggen tegen mij geef hem maar een dikke kus en dat heb ik ook zeker gedaan. Eenmaal uit die operatiekamer vond ik het toch echt heel moeilijk om jou daar alleen achter laten en loop huilend weg. Gelukkig zijn daar Anton, Mijn moeder en Schoonmoeder. En gaan we ff lekker wat drinken beneden.

Eindelijk mogen we om 12.15 uur weer naar boven om jou op te halen. Eenmaal op de uitslaapkamer was jij een beetje overstuur. Ik pak je snel vast en knuffel je dood! Ik snap het wel want je had vanaf 06.30 uur niks meer gegeten dus je had hele erge honger. Dus weer snel naar je kamertje toe en daar je flesje gegeven. Jij hebt een heel lief panda beertje gehad.

Het infuus is nu ook uit je hoofd en zit nu in je onderbeen. Gelukkig zit het niet meer in je hoofd en kun je er ook niet meer aan trekken. Nu is het volgende dat als het in je beentje zit je met je andere voetje vast kan komen zitten. Dus hebben ze je voetje gespalkt zodat je hem minder kan bewegen. Maar aangezien jij een wildebras bent lukt het jou toch wel om hem te bewegen.

Om 16.00 uur gaan mijn moeder en schoonmoeder naar huis. Want het wachten op de arts duurt nu wel heel lang. Wat denk je zijn ze om 16.00 uur weg komt de arts om 16.15. Ze hebben helaas niks kunnen vinden wat de aanleiding is tot jou nierbekkenontsteking. Ze hebben wel je voorhuidje iets meer naar achter gedaan. Het kan ook zijn dat de nierbekkenontsteking daar vandaan komt. Maar dat is dus afwachten weer. Zondag ochtend krijg jij je laatste kuur en dan mag je s middags weer lekker mee naar huis. Wel hebben we weer antibiotica mee uit voorzorg. Maar dat is maar weer 1x per dag. Dus dat valt opzich wel weer mee. Over een paar maanden moeten wij weer terug naar Utrecht om te kijken of er iets is veranderd. Mits het niet eerder terug komt want anders moeten wij weer contact opnemen met het ziekenhuis zodat ze dan echt diepere onderzoeken gaan doen.