Na de operatie toen ik thuis kwam ben ik meerdere keren te me man gezegd dat het me zo erg tegen was gevallen omdat ik zoveel pijn had nog. Dinsdag na de operatie wil ik van de bank af om lekker op bed te gaan liggen. Ik had heel tijd 1 knel punt in me rug wat niet lekker zat. Ik sta op en draai me om om na boven te gaan en het schiet me toch onder in de rug. Nog nooit zoveel pijn gehad. Tranen vloeide over me wangen. Wist niet waar ik het zoeken moest. Met veel pijn en geschreeuw ben ik boven gekomen. Ik kon amper op de wc zitten zo’n pijn. 🤒 maar goed he wie weet trekt het weg. Maar helaas einde van de week toch even zh gebeld om te overleggen. Mevrouw u moet echt geduld hebben er is zoveel gebeurd. Dat weet ik maar het voelt niet goed. Kijken het even aan anders bel volgende week terug. Uitgeput van de energie dus laat maar kan praten als brugman. De week er weer op gebeld en toen had ik een super lieve vrouw zelfde die ik in de voorgaande blogs ook al had benoemd ze had een telefonisch consult met de chirurg geregeld. Helaas belde de volgende ochtend op dat hij ziek was. Dat kan natuurlijk gebeuren. Zijn secretaresse belde op, nam mij wel heel serieus maar weer kreeg ik te horen dat ik geduld moest hebben. Inmiddels had mijn man al een papegaai geregeld voor aan bed want ik kan niet eens uit bed 🛌 komen. Als ik van de bank wil komen moeten ze me met 2 handen vast houden. Tranen heb ik gelaten dagelijks omdat ik niet wist waar ik het zoeken moest. Eindelijk 18-1 afspraak met chirurg. Elke week gebeld of het eerder kon. Nee helaas mevrouw heb geduld.. kwam binnen hij zegt waar zit de pijn precies. Ik zeg daar en daar, hij zegt je zult toch geen nieuwe hernia hebben. Dat kunnen we alleen zien als we een scan met contrastvloeistof maken. Top eindelijk actie dacht ik. De volgende kwam de oproep 1-3 -2024… nee dit moet een geintje zijn. Ik belde na de radioloog maar helaas het was waarheid, ze hebben mij op de spoed lijst gezet. Maar die kwam natuurlijk niet want er viel niemand uit. Nou wachten en wachten tot 1-3. De dag was daar. Mijn man ging met mij mee. Die steunt me door dik en dun. Zonder hem had ik dit niet getrokken. Foto’s en mri scan. Na 45-60 min was ik klaar met de mri. Maar toen kwam ik dus niet meer omhoog. 2 lieve vrouwen die daar werken hebben mijn geholpen. Toen mocht ik nog even door om een foto te maken. In de avond thuis deed ik inloggen in mijn dossier. Ja hoor Bam ik had een zenuw in de verdrukking zitten, abcessen en ruggenwervel ontsteking. Het eerste wat ik dacht is dat en nu? Weer opereren? Nu wachten tot donderdag want dan belt die pas? Op zondag kreeg ik zoveel pijn dat ik het ziekenhuis een e-consult heb gestuurd met de vraag na andere medicatie. In de ochtend daarna kreeg ik al snel bericht dat ik direct aan de antibiotica moest. Chirurg deed erg laks aan de lijn op de donderdag en zei dood leuk we gaan je weer open snijden. Maar over ontsteking en abcessen hoorde ik niks. Volgende dag na de huisarts om is de mening van een andere chirurg te horen. 2 weken laten kon ik terecht.

De eerste keer seks na de bevalling is altijd wel even een momentje... Want hoe gaat dat zijn zo nadat er een kind uit is geperst? Voelt het als opnieuw ontmaagd worden, is het beter of juist slechter? In Postpartum Passie deelt een mama over het leven tussen de lakens na de komst van de baby. 

De kraamtijd zit er nu echt op. De eerste 6 weken als een gezinnetje van drie zijn nu voorbij. De tijd is voorbij gevlogen en het voelt alsof je er altijd al geweest bent. Niet meer weg te denken uit ons leven. De allermooiste, liefste en leukste baby die ik ooit heb gezien. Dat ben jij. Maar de tijd gaat voor mij bijna te snel, ik kan het bijna niet bijbenen. Zo zat je nog veilig in mijn buik en nu moet alles alweer ‘normaal’ worden. Ik ben zo blij dat je er eindelijk bent, we hebben zó naar je uitgekeken. Maar ik heb soms ook heimwee. 

Marlies Naus is in haar woning in Brakkenstein (Nijmegen) een eigen basisschool begonnen voor - nu nog - drie leerlingen, genaamd Mango. Naus was twintig jaar lerares op een reguliere basisschool, maar voelde in haar hart dat het anders kon. Geen reken- en taalles, toetsen of strikte lesuren, maar kinderen die zelf bepalen wat ze leren en dat op hun eigen tempo doen. Kan dit allemaal zomaar? Lees snel verder om erachter te komen hoe dit zit!

Eind mei 2023 kwam de voor ons de verrassende diagnose dat onze nu 5 jarige dochter naast heel veel andere voedselallergieën ook nog glutenintolerantie (Coeliakie) heeft. Er ging een nog grotere allergiewereld voor ons open. Ze kan dus naast dierlijke melkproducten, ei, soja, appel, rundvlees en haver ook niet tegen gluten. Best een uitdaging MAAR niet onmogelijk!

De dag is aangebroken. Mijn vader komt vroeg bij ons om de kindjes na school te brengen. We brengen onze jongste dochter na de opvang en we rijden door na het ziekenhuis. De spanning zit er goed in. Maar we gaan ervoor dat het juist beter gaat worden 🙏.. ik werd na de afdeling gebracht en daar mocht ik me mooie schort aantrekken en toen in bed want ik kreeg een tabletje waar je suf van word en dan mag je niet meer uit bed. Nou daar lag ik. Ik zei tegen man lief ga ma na huis want ik word toch zo opgehaald. Nog geen 20 minuten later mocht ik mee. Ze brachten me na de kamer waar je infuus krijgt. Brrrr wat had ik het koud. 5 keer mis